Dear Anuki Nangi,
My name is Sachitra. I was born in 1996. First I went to Mara/Wilpita Maha Vidyalaya, secondly to Godapitiya Kanishta Vidyalaya and finally I went to Mara/Godapitiya National School.
The most unforgettable event in my life is the big flood in 2003. When we heard the news that floods are coming, we were ready to go to school. We came home and put on a color dress and went to see the flood. Our father didn’t allow us to get into the water. We saw how some boys playing on barges (floating object). Water has come to the junction close to our house. Water reduced after two three days. Though there was no harm for us, many damages were there. After that, we decided to give rations to the people who were affected by the flood, joined with the neighbors. Most of the flood affected people were Godapitiya our people. So, our father had a tractor at that time. We got in to that tractor and distributed food and lot of other things to the flood affected people. They took them very happily. Lot of lives and property were lost in that flood. So, with the best of my heart I wish such things shouldn’t happen again.
එස්.ජේ.සචිත්රා හෂිනි,
විල්පිට,
අකුරැස්ස.
2016.05.
අනුකි නංගී වෙත,
මගේ නම සචිත්රා. මම ඉපදුනේ 1996. මම මුලින්ම පාසල් ගියේ මාර/ විල්පිට මහා විද්යාලයට. ඉන් පසුව මම ගොටපිටිය කනිටු විදුහලෙන් අධ්යාපනය හදාරා පසුව මාර/ ගොටපිටිය ජාතික පාසලෙන් අධ්යාපනය හැදෑරුවා.
මට ගොඩාක් මතක සිදුවීමක් තමයි 2003 ආපු ලොකුම ගං වතුර. අපි පාසල් යාමට ලේස්ති වී සිටින විට තමා අපට ආරංචිය ලැබුනේ ගං වතුර ගලාගෙන එනවය කියලා. අපි ආයෙත් ගෙදර ඇවිල්ලා පාට ඇදුමක් ඇදගෙන ගං වතුර බලන්න ගියා. අපේ තාත්තා අපිට එතැනදී වතුරට බහින්න දුන්නේ නෑ. සමහර අයියලනම් පාරු පදිනවා අපිට දැක ගන්නට ලැබුනා. අපේ ගෙවල් වලට හැරෙන තැනට එනකන් වතුර ඇවිල්ල තිබුනා. පසුව දවස් දෙක තුනකට පසුව වතුර බැස ගොස් තිබුනා. අපට හානි නොවී තිබුනත් ගොඩක් යට එයින් හානි වී තිබුනා. පසුව අපි අසල්වැසියන් සමග එක් වෙලා ගං වතුරෙන් විපතට පත් අයට ආධාර දෙන්න තීරණය කළා. ඒ ගං වතුරෙන් ගොඩක් විපතට පත් වෙලා හිටියේ ගොඩපිටියේ අපේ හිතවතුන්. ඉතින් ඒ කාලේ අපේ තාත්තට ට්රැක්ටරයක් තිබුනා. අපි ට්රැක්ටරයට නැගල කෑම පාර්සල් සහ තවත් බොහෝ දේවල් රැගෙන ගං වතුරෙන් විපතට පත් ජනතාවට ලබා දුන්නා. එදා ඒවා බොහොම සතුටින් භාර ගත්තා. ඉතින් ඒ ගං වතුරෙන් විශාල පිරිසකට ජිවිත හානි හා දේපල හානි සිද්ද වුනා. ඉතින් ඒ වගේ හානියක් නොවේවා කියල මම එක සිතින් ප්රාර්ථනා කරනවා.
S.J. சசித்ரா ஹஷினி,
வில்பிட்ட,
ஹகுரெஸ்ஸ,
2016.05
அனுக்கி தங்கைக்கு,
எனது பெயர் சசித்ரா, நான் பிறந்தது 1996இல் நான் முதன் முதலில் பாடசாலை சென்றது மார/ வில்பிட்ட மகா வித்தியாலயததிற்காகும். அதன்பின்னர் கொடபிட்டிய கனிஷ்ட வித்தியாலயத்தில் கல்வி கற்றுப் பின்னர் மார/ கொடபிட்டிய தேசியப் பாடசாலையில் கல்வி கற்றேன்.
எனக்கு அதிகமாக ஞாபகத்தில் உள்ள நிகழ்வுதான் 2003இல் நடந்த மிகப்பெரிய வெள்ளம். நாங்கள் பாடசாலைக்குச் செல்ல ஆயத்தமாகும்போது தான் வெள்ளம் அடித்துக்கொண்டு வருகிறது என்ற தகவல் எங்களுக்குக் கிடைத்தது. நாங்கள் வர்ண உடைகளை மாற்றிக்கொண்டு வெள்ளத்தைப் பார்க்கச் சென்றோம். எங்கள் அப்பா எங்களை அங்கே தண்ணீரில் இறங்க விடவில்லை. ஒரு சில அண்ணன்மார் தோணி ஓட்டுவது எங்களுக்குக் காணக்கூடியதாக இருந்தது. எங்கள் வீட்டிற்குத் திரும்பும் இடம் வரைக்கும் வெள்ளம் வந்திருந்தது. இரண்டு, மூன்று நாட்களுக்குப் பின்பே நீர் வற்றியிருந்தது. எங்களுக்குப் பாதிப்புகள் இல்லையெனினும் அதிகமானோருக்குப் பாதிப்புகள் ஏற்பட்டிருந்தது. அதன்பிறகு ஊராருடன் இணைந்து வெள்ளத்தால் பாதிக்கப்பட்டோருக்கு நிவாரணம் வழங்கத் தீர்மானித்தோம். ஆனால், வெள்ளத்தால் மிகவும் பாதிக்கப்பட்டிருந்தது கொடபிட்டியவில் இருந்த எங்கள் சொந்தங்கள். அக்காலத்தில் எங்கள் அப்பாவிடம் டெக்டர் ஒன்று இருந்தது. நாங்கள் அந்த டெக்டரில் எடுத்துச்சென்று உணவுப் பண்டங்களோடு மேலும் சிலவற்றையும் வெள்ளத்தால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்குப் பெற்றுக்கொடுத்தோம். அவர்கள் அதை மிகவும் மகிழ்ச்சியுடன் பெற்றுக்கொண்டார்கள். அந்த வெள்ளப்பெருக்கால் அதிகமானோருக்கு உயிரிழப்பு மற்றும் உடைமைகளை இழக்க நேரிட்டது. இனிமேல் இதுபோன்ற ஆபத்துகள் நடக்கவே கூடாது என்று நான் என் முழுமனதுடன் பிரார்த்திக்கிறேன்.