එල්. ජි. සි. සදරුවන්,
‘දෙනියගෙදර‘
උල්ලල,
කඹුරුපිටිය
2016.04.27

ප්‍රාදේශීය ලේකම්තුමා,
ප්‍රාදේශිය ලේකම් කාර්යාලය,
කඹුරුපිටිය.

ප්‍රාදේශිය ලේකම්තුමනි,

කඹුරුපිටිය මහා විද්‍යාලයෙ ඉගෙනුම ලබන චතුරක සදරුවන් වන මා මලාන ප්‍රදේශයේ පදිංචි වී සිටින අතර පවුලේ සාමාජිකයන් පස් දෙනෙකුගෙන්ද සමන්විතය. පවුලේ දෙවෙනි දරුවා වන මම දැනට අ.පො.ස. (සාමාන්‍ය පෙළ)විභාගය සමත්ව උසස් පෙබළ හදාරන අතර වැඩිමහල් සහෝදරයා රැකියාවක නිරත වේ. බාල සහෝදරයා දැනට දහ වන වසරේ ඉගෙනුම ලබන අතර පියා රෙස්ටුරන්ට් කළමනාකරුවෙකු වශයෙන් සේවයේ නිරත වේ. මව ගෘහණියක් වශයෙන් මැනවින් නිවසේ කටයුතු කළමනාකරණය කරයි.

අප ගම්මානයේ අප දන්න, අසන තොරතුරු වලට අනුකුලව මා මෙසේ මාගේ තොරතුරු ලිපියට ගොනු කරනු ඇත.
අධ්‍යාපනය නම් අප සැමට උරුම වී ඇති වරමකි. එසේම එය අපේ අයිතිවාසිකමකි. නමුත් එම අයිතිවාසිකම නැති වූ දරුවන් කෙතරම් මේ සමාජයේ සිටිනවාද ? මා මෙසේ අදහස් ගොනු කරන්නේ එම මාතෘකාව හරහා ය.

අප ගමේ එක්තරා දුප්පත් පවුලක් සිටින අතර එම පවුලේ අප වයසේම ගැහැණු දරුවෙකු සිටියාය. අපේම යහළුවකු වුණු ඇය පාසලේ සිටියේ හුදකලාවමයි. එයට හේතුව ඇයව අන් අය විසින් අප්‍රසාදයට පත් කිරිමයි. එය ඇයගේ වරදක් නොව ඇයගේ දෙමාපියන්ගේ වරදක් බව ගම්වාසින් පවසයි.

ඇයගේ මව දෙමළ කාන්තාවක් වන අතර පියා සිංහල පිරිමියෙකු වෙයි. මවගේ අයහපත් චරිතයත් පියාගේ බීමත්කමත් නිසා ගම්වාසින්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක්ගේ මෙන්ම පාසල් ළමයින්ගේ අප්‍රසාදයට ඇය භාජනය විය. නමුත් රතුකුරුස සංවිධානය, ගමේ අයගේ යහළුවන් ඇයට ඉගෙන ගැනිමට අවශ්‍ය උපකාර සිදු කළ අතර ඇය අට වසරට යනකම් පමණ පාසලේ අධ්‍යාපන කටයුතු සිදු කරගෙන ගියාය. මවගේ අයහපත් චරිතය හා හැසිරිම් ගැන විවිධ කටකතා ගම පුරා ප්‍රචාරය වෙද්දි පියාගේ බීමත් භාවයද එන්න එන්නම වැඩි විය. මේ නිසාම පාසල් ළමයින්ගේ හා ගම්වාසින්ගේ ගැඹුරු ගැරහුමට ඇයට ලක්වීමට සිදු විය.

ඇයට ගම්වාසින් ඉදිරියේ මෙන් ම පාසල් ළමයින් ඉදිරියේ මුහුණ දීමට නොහැකි තත්ත්වය උදා වූ නිසාම ඇය පාසල් ගමන අතහැර රැකියාවක් සොයා පිටත් විය. කාලයක් ගමේ නොසිටි ඇය පසුව නැවත ගමට පැමිණි අතර අප ඇය සමග සුහද සාකච්ඡාවකට දිනක් යොමු විය. එහිදී ඇය ප්‍රකාශ කර සිටියේ තම මව ඇය හැර දමා ගොස් ඇති බවත් පියා බිමතින් කල් ගෙවන බවත් ඒ නිසාම පාසල් අධ්‍යාපනයට සමු දී රැකියාවක නිරත වී ම සහෝදරයාට හා සහෝදරියට උගන්වන බවත් ය. දැනට ඇය කඹුරුපිටිය නගරයේ සුපිරි වෙළදසැලක සේවය කරන අතර ඇයට යම් උපකාරයක් සිදු කරනවා නම් එය ඇයට යම් සහනයක් වේ යැයි මට සිතේ.

මව අතහැර ගිය දා පටන් නිවසේ වැඩිමහල් දරුවා වන ඇය බැරි බර කරට අරන් අද වන තුරුම සිටීම ඉතාමත් දුක්බර වේදනාවකි. ඇයට ලබන ආත්මයටත් මෙවැනි සිදුවිමක් නොවේවායි මා ප්‍රාර්ථනා කරමි.
මම දැනට උසස් පෙළ කලා අංශයෙන් හදාරන අතර මාගේ එකම ප්‍රාර්ථනය කෙසේ හෝ විශ්ව විද්‍යාල ප්‍රවේශය ලබා ගැනීමය. පසුව හොද රැකියාවක නිරත වෙමින් රටට වැඩදායි පුරවැසියෙක් වීමට මා උත්සාහ දරමි.

මෙයට,
හිතවත්,
(අත්සන)

L.G.C. சந்தருவன்,
தெனிய கெதர,
உலல்ல,
கம்புருபிட்டிய,
2016.04.27
பிரதேச செயலாளர்,
செயலாளர் காரியாலயம்,
கம்புருபிட்டிய.

பிரதேச செயலாளர் அவர்களுக்கு,
கம்புருபிட்டிய மகா வித்தியாலயத்தில் கல்வி கற்கும் சதுரக சந்தருவன் ஆகிய நான் மலான பிரதேசத்தில் வாழ்வதோடு ஐந்து போ் உள்ளடங்கிய குடும்பத்தில் இரண்டாவது பிள்ளையான நான் க.பொ.த. சாதாரண தரத்தில் சித்தியடைந்து உயர் தரம் படிப்பதுடன் என் மூத்த சகோதரி வேலை ஒன்று செய்துகொண்டு இருக்கிறார். கடைசிச் சகோதரன் இப்பொழுது பத்தாம் தரத்தில் படிப்பதுடன் அப்பா விடுதி ஒன்றில் கணக்காளராகக் கடமை புரிகிறார். அம்மா இல்லத்தரசியாக வீட்டை நன்றாக முகாமைத்துவம் செய்கிறார்.
எமது கிராமத்தில் நாங்கள் காணும், கேட்கும் தகவல்களுக்கு எற்றவகையில் நான் எனது இத்தகவல்களை எழுத்து வடிவில் இணைத்துள்ளேன்.
கல்வி என்பது நம் அனைவருக்கும் உரித்தாக்கப்பட்டுள்ள வரமாகும். அதுபோன்றே அது எங்களின் உரிமையுமாகும். ஆனால், இதற்கு உரிமை கூற முடியாத எத்தனை குழந்தைகள் இச்சமூகத்தில் இருக்கிறார்கள் தெரியுமா? நான் இந்தக் கருத்தை முன்வைப்பது இந்தத் தலைப்பினூடாகவேயாகும்.
எமது ஊரில் ஒரு ஏழைக் குடும்பம் உள்ளதுடன் அக்குடும்பத்தில் என் வயதில் ஒரு பெண் பிள்ளையும் இருந்தார். எங்களது நண்பியான அவர் பாடசாலையில் இருப்பது எதையோ பறிகொடுத்தது போன்றாகும். அதற்குக் காரணம் மற்றவர்கள் மூலம் அவளை வெறுப்படையச் செய்தமையாகும். அது அவளின் தவறில்லை அது அவளின் பெற்றோரின் தவறெனக் கிராமத்தார் சொல்கிறார்கள். அவளின் அம்மா தமிழ்ப் பெண்ணாவதுடன் அப்பா சிங்கள ஆடவராவார். அம்மாவின் மோசமான நடத்தையாலும், தந்தையின் குடிப்பழக்கத்தினாலும் கிராமத்திலுள்ள அநேகமானவர்கள் இப்பாடசாலைப் பிள்ளையை இவ் வெறுப்பு நிலைக்கு ஆளாக்கியுள்ளார்கள். செஞ்சிலுவைச் சங்கம், கிராமத்தில் நண்பர்கள் அவளுக்குப் படிப்பதற்குத் தேவையான உதவிகளைச் செய்து கொடுத்ததுடன் அவள் எட்டாம் வகுப்பு வரை மட்டும் தனது பாடசாலை வேலைகளைச் செய்துகொண்டு போனாள். தாயின் மோசமான நடத்தை மற்றும் செயல்கள் தொடர்பில் ஊரில் பல விதத்தில் கதைகள் வெளிவரும்போது அப்பாவின் குடிப்பழக்கம் மேலும் மேலும் அதிகரித்தது. இதனால் பாடசாலைப் பிள்ளைகளினதும் கிராமத்தாருக்கும் முன்னால் இவளுக்குப் பெரிய பிரச்சினை உருவானது.
அவளுக்குக் கிராமத்தார் முன்னும், பாடசாலைப் பிள்ளைகள் முன்னும் முகம் கொடுக்க முடியாத ஒரு நிலை உருவானதால் அவள் பாடசாலைப் பயணத்தை விட்டுவிட்டுத் தொழில் வாய்ப்பொன்றைத் தேடிக் கிராமத்தில் இருந்து வெளியேறிவிட்டாள். சில காலம் கிராமத்தில் இல்லாத அவள் மீண்டும் கிராமத்துக்கு வந்தவுடன் நாங்கள் அவளுடன் ஒரு நல்ல கலந்துரையாடலை நடத்துவதற்கு ஒன்றிணைந்தோம். அப்பொழுது அவள் கூறியது தனது தாய் அவளை விட்டுவிட்டுப் போய்விட்டதாகவும் தந்தை குடித்துக்கொண்டே வாழ்க்கை நடாத்துவதாகவும் அதனால் தான் பாடசாலைப் படிப்பை நிறுத்திவிட்டுத் தொழில் ஒன்றைச் செய்து தனது சகோதர சகோதரிகளைப் படிக்க வைப்பதாகவும் கூறினாள். தற்பொழுது அவள் கம்புருபிட்டிய நகரத்திலுள்ள புதிய சந்தை நிலையத்தில் வேலை செய்வதுடன் அவளுக்கு ஏதாவது உதவி செய்வதாக இருந்தால் அது அவளுக்குப் பெரும் உதவியாக இருக்கும்.
தாய் விட்டுவிட்டுச் சென்றது முதல் வீட்டின் மூத்த மகளான அவள் கூடுதலான வீட்டுச் சுமையைச் சுமந்து செல்வது மிகவும் கவலைக்குரிய விடயமாகும். அவளுக்கு எதிர்வரும் ஜென்மத்திலாவது இது போன்ற ஒரு செயல் நடக்காமல் இருப்பதற்காக நான் பிரார்த்திக்கிறேன்.
நான் இப்பொழுது உயர்தரத்தில் கலைப்பிரிவில் கல்வி கற்பதுடன் எனது ஒரே பிரார்த்தனையானது எப்படியாவது பல்கலைக்கழகத்திற்கு உள்வாங்குவதேயாகும். பின் நல்ல ஒரு வேலையில் சோ்ந்து நாட்டிற்கு நல்ல ஒரு சேவை செய்யும் குடிமகளாக இருப்பதேயாகும்.
இப்படிக்கு
உண்மையுள்ள