My great dream and desire
The elder shares about her past experiences and future dreams.
මගේ සිහිනය හා අභිලාෂය වේ
ඇගේ අතීත අත්දැකීම් හා අනාගත සිහින ගැන වැඩිහිටි පුද්ගලයෙක් කියයි.
என்னுடைய மிகப்பெரிய கனவும் ஆசையும்
முதியவரொருவர் தனது கடந்த கால அனுபவங்கள் மற்றும் எதிர்கால கனவுகள் பற்றியும் கூறுகின்றார்.
CMP/MN/MW/VKA/01
Memories
Name : Joseph Fernando
Address : Kuruvil, Vaddakkandal, Mannar
Date of Birth : 1954.02.10
My father’s name is Mariyan Joseph. He was born in Arippu and lived in Kuruvil. He was an Ayurverdic Mediacal Practitioner which is ancestral from his forefathers. During this time, he married my mother Sebamalai and she was born eight children and they lived very happily.
I have five brothers and two sisters. I am the eldest child. We are all married now and are living happily with our families. But it is sad that my parents are not alive to see all these.
My father passed away on 04.08.1975 and due to this my mother lived with grief. Then, I supported my mother to raise all brothers and sisters well. Later, I got married to Theresamma who is from Neriyakulam in Vavuniya and lived there for some time. I am also practicing Ayurvedic Medicine which is inherited from my father. During this period, owing to the attack of the Indian Army in Neriyakulam in 1984, we left that place and went to Kuruvil again and lived there happily having five children.
During this period, my mother expired on 05.02.1990 due to illness. We got rid of this sorrow and continued our life. Due to war, we displaced from our own village in 2007. Moving from one place to another continuously for four years enduring all grief, somehow in 2010, we again reached our own village Kuruvil.
Then, I worked hard to educate our children well and my elder son got University admission. Now, he is married and serves as a government employee. One of my daughter devoting to serve the God has become a nun. The other three children are living with me in this village.
My impending expectation is that one of my children should continue my Ayurverdic Medical practice. The other is all my children, my grandchildren and my great grandchildren should always live together peacefully and happily.
The other important matter is that I have been practicing our family medical service for the eighth generation. Therefore, my great dream and desire are that this should be followed by our future generations ever.
මතක සටහන්
නම : ජෝශප් ප‍්‍රනාන්දු
ලිපිනය : කුරුවිල්, වට්ටක්කන්ඩල්, මන්නාරම.
උපන් දිනය : 10.02.1954
මගේ පියාගේ නම මරියන් ජෝශප්. ඔහු අරිප්පිල් ප‍්‍රදේශයේ ඉපදී කුරුවිල් ගම්මානයේ ජීවත් වුණා. ඔහු සිය පරම්පරාවේ වෘත්තිය වන ආයුර්වේද වෛද්‍ය වෘත්තිය කරමින් සිටියා. එසේ සිටින විට සෙබමාලෙයි කියන මගේ මව ඔහු විවාහ කර ගත්තා. එම විවාහයෙන් ඔවුන්ට දරුවන් 8දෙනෙක් ලැබුණා. සතුටින් ජීවිතය ගත කළා.
මට පිරිමි සහෝදරවරුන් 5දෙනෙක් හා ගැහැණු සහෝදරියන් දෙදෙනෙක් සිටිනවා. මම වැඩිමහල් පුතා. දැන් අප සියලුදෙනාම විවාහ වී අපගේ පවුල් සමඟ සතුටින් ජීවත් වෙනවා. නමුත්, මෙම සතුට බලා සතුටට පත්වීමට මගේ දෙමව්පියෝ අප අතරේ නැති එක කනගාටුවට කරුණක්.
මගේ පියා 1975 අගෝස්තු මස 4වෙනි දින මිය ගියා. ඉන්පසු මව මානසික පීඩනයට පත්වී දුකෙන් ජීවත් වුණා. ඉන්පසු මම මගේ සහෝදරවරුන්ට ජීවිතයේ යම් යම් දියුණුවක් ළඟා කර ගැනීමට උදව් කළා. ඉන්පසු මම වවුනියා නේරියකුලම් ගමේ පදිංචි තෙරේසම්මා යන කාන්තාව සමඟ විවාහ වී ටික කලක් එම ප‍්‍රදේශයේ ජීවත් වුණා. මගේ පියාගේ සම්ප්‍රදාය පිළිපදිමින් මාද ආයුර්වේද වෛද්‍ය වෘත්තියේ යෙදී සිටිනවා. මෙම කාල වකවානුවේ නේරියකුලම් ප‍්‍රදේශයේ සිදු වු ඉන්දියානු හමුදාවේ මර්දන ක්‍රියාකාරකම් හේතුවෙන් එම ස්ථානයෙන් ඉවත්වී 1984 වසරේ කුරුවිල් ගමට නැවත පැමිණ එහි පදිංචි වුණා. අපට දරුවන් 5දෙනෙක් ලැබුණා. ජීවිතය සතුටින් ගෙවී ගියා.
මෙම කාල වකවානුවේ 1990 පෙබරවාරී මස 5වෙනි දින මගේ මව අසනීප හේතුවෙන් මිය ගියා. පසුව එම දුකින් මිදී නැවත අප ජීවිතය ගොඩ නඟා ගත්තා. නමුත්, අපේ ජීවිතවල නැවතත් දෛවෝපගතව යම් වෙනස්වීම් සිදුවුණා. යුද්ධය හේතුවෙන් 2007 වසරේ අපේ ගම අතහැර අවතැන්වී වෙන ස්ථානවලට යාමට පටන් ගත්තා. අඛණ්ඩව වසර 4ක් එක් එක් ගම්වල විවිධ දුක් කරදර අතර මැද ජීවත් වුණා. කෙසේ වෙතත්, 2010 වසරේ නැවතත් අපේ මුල් ගම වන කුරුවිල් පස පෑගීමට අපට අවස්ථාවක් ලැබුණා.
ඉන්පසු මගේ දරුවන්ට හොඳ අධ්‍යාපනයක් ලබා දුන්නා. දුක් මහන්සි වී හරි හම්බ කර මගේ වැඩිමහල් පුතා විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යාපනයට යැව්වා. ඔහු දැන් විවාහවී රජයේ සේවකයෙක් වශයෙන් වැඩ කරනවා. තවත් දියණියක් දෙවියන් වහන්සේගේ සේවය සඳහා කැපකර ඇති අතර, ඇය දැන් කන්‍යා සොහොයුරියක් වශයෙන් සිටිනවා. අනිකුත් දරුවන් තිදෙනා මා සමඟ මේ ගමේම ජීවත් වෙනවා.
මා යෙදී සිටින ආයුර්වේද වෛද්‍ය වෘත්තිය මගේ දරුවන්ගෙන් කෙනෙක් ඉදිරියට රැගෙන යා යුතුයි යන්න මගේ අනාගත බලාපොරොත්තුව වේ. ඊළඟ බලාපොරොත්තුව වන්නේ මගේ දරුවන්, මුණුපුරන් සියලුදෙනාම සමගියෙන්, සතුටින් ජීවත්විය යුතුය යන්නයි.
“අනෙකුත් වැදගත් කරුණ වන්නේ දැනට අපේ පරම්පරාවේ 8වෙනි පරම්පරාවේ සාමාජිකයෙක් වශයෙන් ආයුර්වේද වෘත්තියේ මම යෙදී සිටිනවා. මෙය පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට අඛණ්ඩව සිදුවිය යුතු යන්න මගේ සිහිනය හා අභිලාෂය වේ.
CMP/MN/MW/VKA/01
நினைவலைகள்
பெயர்:யோசப் பறுனாந்து
முகவரி: குருவில் வட்டக்கண்டல், மன்னார்
பிறந்த திகதி: 1954-02-10
எனது தந்தையின் பெயர் மரியான் யோசப். அவர் அரிப்பிலே பிறந்து குருவில் கிராமத்தில் வாழ்ந்தார். இவர் தங்களது பரம்பரை வைத்தியமான ஆயுள்வேத வைத்தியத்தை மேற்கொண்டு வந்தார். இவ்வாறான காலகட்டத்தில் செபமாலை என்கின்ற எனது தாயாரைத் திருமணம் செய்து எட்டு பிள்ளைகளைப் பெற்று சந்தோசமாக வாழ்க்கையை நடத்தி வந்தனர்.
எனக்கு 5 ஆண் சகோதரர்களும், 2 பெண் சகோதரர்களும் இருக்கின்றார்கள். இதில் நான்தான் மூத்த பிள்ளை. இப்போது நாங்கள் அனைவரும் திருமணம் முடித்து எங்களது குடும்பங்களுடன் சந்தோசமாக உள்ளோம். ஆனால் இதைப் பார்த்து சந்தோசப்படுவதற்கு எனது தாய். தந்தையர்கள் இல்லாமல் போய்விட்டார்கள் என்பது கவலைக்குரிய விடயம்.
என்னுடைய தந்தை 1975.08.04 அன்று இறந்துவிட்டார். இதனால் என்னுடைய தாய் மனமுடைந்து துக்கத்துடன் வாழ்ந்தார்.
பின்னர் அவருக்குப் பக்கபலமாக இருந்து எனது சகோதரர்களை நன்றாக வளர்த்து விட்டோம். பின்னர் நான் வவுனியா நேரிய குளத்தில் உள்ள திரேசம்மா என்பவரைத் திருமணம் செய்து அங்கேயே சில காலம் வசித்து வந்தேன். நானும் எனது தந்தையின் வழிமரபில் வந்த ஆயுள் வேத மருத்துவத்தை மேற்கொண்டு வருகின்றேன். இவ்வாறான காலப் பகுதியில் நேரிய குளத்திலே இந்திய இராணுவத்தினரின் கெடுபிடியால் அவ்விடத்தை விட்டு 1984ஆம் ஆண்டு குருவில் கிராமத்தில் மீண்டும் வந்து குடியேறி 5 பிள்ளைகளைப் பெற்று வாழ்க்கையை சந்தோசமாக வந்தோம்.
இக்காலப்பகுதியிலே எனது தாயரும் சுகயீனம் காரணமாக 1990.02.05 காலமாகி விட்டார். பின்பு அத் துக்கத்திலிருந்து மீண்டும் வாழ்க்கையைத் தொடர்ந்தோம். மீண்டும் எங்கள் வாழ்வில் விதி விளையாடியது. யுத்தம் காரணமாக 2007ஆம் ஆண்டு சொந்த ஊரை விட்டு இடம்பெயர ஆரம்பித்தோம். தொடர்ந்து நான்கு வருடங்களாக ஊர்விட்டு ஊர் மாறி 2010ஆம் ஆண்டு மீண்டும் எமது சொந்த ஊராகிய குருவில் மண்ணில் கால் பதித்தோம்.
பின்னர் எனது பிள்ளைகளை நன்றாக படிக்க வைத்து மூத்த மகனைப் பல்கலைக்கழகம் அனுப்பி கஸ்ரப்பட்டு உழைத்து ஆளாக்கி விட்டேன். இப்போது அவர் திருமணம் முடித்து ஓர் அரச ஊழியராகப் பணியாற்றுகின்றார்.
இன்னுமொரு மகளை கடவுளுக்குப் பணி செய்ய அர்ப்பணித்து இப்பொழுது கன்னியாஸ்திரியாக இருக்கிறார். மற்ற மூன்று பிள்ளைகளும் என்னுடன் இவ்வூரிலேயே இருக்கிறார்கள்.
எதிர்காலத்தில் என்னுடைய எதிர்பார்ப்பு என்னவென்றால் நான் செய்து வருகின்ற ஆயுள்வேத வைத்தியத்தை எனது பிள்ளைகளில் யாராவது செய்ய வேண்டும் என்பது மற்றது என்னுடைய பிள்ளைகள் பேரப்பிள்ளைகள் பூட்டப் பிள்ளைகள் அனைவரும் என்றுமே ஒற்றுமையுடன் சந்தோசத்துடனும் வாழ வேண்டும் என்பதே ஆகும்.
வேறு முக்கியமான விடயம் ஒன்று எமது பரம்பரை வைத்தியத்தை எட்டாவது தலைமுறையாக நான் இப்போது செய்து வருகின்றேன். எனவே இது தலைமுறை தலைமுறையாக செய்து வரவேண்டும் என்பதே என்னுடைய மிகப்பெரிய கனவும், ஆசையும் ஆகும்.
