We were displaced to several places
A woman remembers the time of war.
අපි බොහෝ ස්ථාන කරා ගමන් කළා
කාන්තාවක් යුද්ධ කාලේ මතකයි.
பல இடங்களுக்கு இடம்பெயர்ந்து சென்றோம்
போர் காலத்தை ஒரு பெண்மணி நினைவுகூருகின்றார்.
CMP/MN/MW/VAK/01
Name : S.Vigitha Nilajini
Date of Birth : 1974.11.12
Place : Vannakkulam
My native place is Sooriyavaddakkaadu. I was born in Murungan. My father’s name is Swamipillai and my mother is Gnanasegari. I have two elder sisters, and two younger brothers and two younger sisters. Due to illness, my father has expired. After his death, my mother remarried. My younger brothers and sisters were born from this second marriage. I have studied up to Grade Four. I married in 2005 at the age of 37 years. My step – father is a coolie labourer. I married in Kodavena. After 6 months of marriage, I left my husband due to his impotence. I remarried in 2008. My husband is engaged in masonry and carpentry. I have borne him a son and daughter. They are five and seven years old.
During the war in 2005, on August 31st, we were displaced to places like Madu Church and Palmpiddy. While being displaced my younger sister passed away. Seven of my relatives also passed away. There were lot of deaths due to shell attack, while waiting in queues for food. We stayed in displacement for four years. Somehow, I have been managing my family. When we returned to our place, it was like a forest. We travelled by sea wearing the same dress we wore during the war period.
After arriving our native place, we were given a housing scheme. My husband takes liquor. Nevertheless, he does not trouble us. My mother lives close to me. Due to the shell attack, one of her hands does not work and due to nervous problem, she cannot do her own work. I look after her also. My children attend school. “Valvothayam” provided us with Rs. 35,000/=. Jealousy and self-esteem problem exists in the society. Many people live with a thought that they are the superiors.
Security is still a challenge. Everyone seems to be the big boss. There is no freedom or security now than that of the past. Security is still a big problem.
Government should ascertain security. Proper amount of money should be given for housing. Economical support should be provided in a proper manner.
S.Vijithanilajini.
නම : එස්. විජිතා නිලාංජනී
උපන් දිනය : 12.11.1974
ස්ථානය : වන්නාකුලම්
පියාගේ නම : ස්වාමි පිල්ලෙයි
මවගේ නම : ඥානසේකරී
මගේ ගම සූර්යවට්ටක්කාඩු. ඉපදුනේ මුරුන්කන් ප‍්‍රදේශයේ. මට වැඩිමහල් සහෝදරියන් දෙදෙනෙක් සහ සහෝදරවරු දෙදෙනෙක් සිටිනවා. ඒ වාගේම බාල සහෝදරියන් දෙදෙනෙක් හා සහෝදරවරු දෙදෙනෙක් සිටිනවා. පියා අසනීප හේතුවෙන් මිය ගියා. ඔහුගේ මරණයෙන් පසු මගේ මව නැවත විවාහ වුණා. දෙවෙනි විවාහයේ දරුවන් තමයි මගේ බාල සොහොයුරන්. මා 4වෙනි ශ්‍රේණිය දක්වා අධ්‍යාපනය ලැබුවා. 2005 වසරේ අවුරුදු 37දී විවාහ වුණා. මගේ සුළු පියා කුලී වැඩවල යෙදී සිටිනවා. මම විවාහවී මාස 6කින් පසු මගේ සැමියාගේ පුරුෂභාවයේ තිබෙන අඩුපාඩුවක් හේතුවෙන් ඔහු අත්හැර පැමිණියා. 2008 වසරේදී නැවත විවාහ වුණා. මගේ සැමියා මේසන් වැඩ කරනවා. මේ විවාහයෙන් මට පිරිමි දරුවෙක් හා ගැහැණු දරුවෙක් ලැබුණා. දැනට ඔවුන්ගේ වයස අවුරුදු 7යි; අවුරුදු 5යි.
යුද්ධය පැවැති කාලයේ 2005 අගෝස්තු 31වෙනි දින මඩු, පාලම්පට්ටි වැනි විවිධ ස්ථානවලට අපි අවතැන්වී ගියා. මෙසේ අවතැන්වී යන අවස්ථාවේ මගේ බාල සහෝදරිය මරණයට පත්වුණා. සහෝදරියත් සමඟ අප ඥාතීන් 7දෙනෙක් සිටියා. බොහෝ අය ආහාර ලබා ගැනීමට පෝලිමේ සිටින විට ෂෙල් ප‍්‍රහාරයට ලක්වී ජීවිතක්ෂයට පත්වුණා.
අප වසර 4 ක් මෙසේ අවතැන්වී ජීවත් වුණා. මගේ පවුලේ තත්ත්වය ගැන වැඩි වශයෙන් කියන්නට දෙයක් නැහැ. සාමාන්‍යයෙන් ජීවිතය ගෙවී යනවා. අවතැන්වීමෙන් පසු නැවත අපේ ප‍්‍රදේශයට පැමිණි අවස්ථාවේ අපේ ඉඩම හා නිවස කැලෑ බවට පරිවර්තනය වී තිබුණා. යුද්ධ කාලයේ ඇඳ සිටි වස්ත‍්‍ර සහිතව මුහුදු මාර්ගයෙන් ගමන් කර අපේ ගමට පැමිණියා.
අවතැන්වීමෙන් පසු අපගේ මුල් ගමට පැමිණීමෙන් අනතුරුව නිවාස යෝජනා ක්‍රමයෙන් නිවසක් ලැබුණා. මගේ සැමියා මත්පැන් පානය කරනවා. නමුත් අපට කිසිම කරදරයක් දෙන්නේ නැහැ. අපව හොඳට රැක බලා ගන්නවා.
මගේ මවත් ජීවත් වන්නේ ළඟ ප‍්‍රදේශයක. ෂෙල් ප‍්‍රහාරයක් එල්ලවීමෙන් ඇයගේ එක් අතක් ආබාධිත තත්ත්වයට පත්වී තිබෙනවා. ස්නායු ප‍්‍රශ්නත් ඇයට තිබෙනවා. තමන්ගේ කටයුතු තමන්ටම කර ගැනීමට නොහැකි නිසා මම ඇය රැක බලා ගන්නවා. මගේ දරුවන් ආන්ඩාන්කුලම් පාසලට යනවා. වාල්වෝදයම් රා:නො: සංවිධානය විසින් රුපියල් 35,000ක ජීවනෝපාය සහනාධාරයක් ලැබුණා.
සමාජය ගැන කියනවා නම් සමාජය තුළ තරඟය, ඊර්ෂ්‍යාව වැනි ප‍්‍රශ්න තිබෙනවා. බොහෝ අය තමන් ඉහළ යයි යන මානසිකත්වයෙන් ජීවත් වෙනවා.
ආරක්ෂාව විශාල අභියෝගයක් වශයෙන් පවතිනවා. මේ ප‍්‍රදේශයේ බල පුළුවන්කාර පුද්ගලයන් සියලු දෙනාම බලය තමන්ගේ අතට අරන් ක්‍රියා කරනවා. කලින් තිබූ නිදහස, ආරක්ෂාව නැහැ. ආරක්ෂාව විශාල ප‍්‍රශ්නයක්වී තිබෙනවා.
රජය අපගේ ආරක්ෂාව තහවුරු කළ යුතුයි. නිවාස යෝජනා ක්‍රමය සඳහා නිසි ලෙස මුදල් ප්‍රමාණයක් ලබාදිය යුතුයි. අපට නියමිත පිළිවෙළට ආර්ථික සහනාධාර ලබාදිය යුතුයි.
එස්. විජිතා නිලාංජනී
CMP/MN/MW/VAK/01
பெயர்: எஸ் விஜிதா நிலாஜ்ரினி
பிறப்பு: 1974.11.12
இடம்: வண்ணாக்குளம்
எனது சொந்த இடம் சூரியவட்டக்காடு நான் முருங்கனில் பிறந்தேன். எனக்கு மூத்த சகோதரங்களாக 2 அக்கா 2 அண்ணா மற்றும் இளம் சகோதரர்கள் 2 சகோதரிகளும் 2 சகோதரர்களும் உள்ளனர். எனது தந்தை சுகவீனம் காரணமாக இறந்து விட்டார். அவர் இறந்த பின் எனது தாய் மறு திருமணம் செய்தார். அதன் பின் கிடைத்த பிள்ளைகள் தான் என் இளம் சகோதரர்கள். நான் 4ஆம் தரம் வரை படித்துள்ளேன். 2005 இல் 37 வயதில் திருமணம் செய்தேன். எனது சிறிய தந்தை கூலி வேலை செய்து வருகிறார். கொடஹெனாவில் திருமணம் முடிச்சேன். திருமணமாக 6 மாதங்களில் என் கணவனுக்கு ஆண்மை குறைபாடு காரணமாக அவரை விட்டு வந்து விட்டேன். 2008இல் மறு திருமணம் முடித்தேன். எனது கணவர் மேசன் தச்சு வேலை செய்கிறார். அவருக்கு ஒரு ஆண் குழந்தையும் ஒரு பெண் குழந்தையும் பெற்றெடுத்தேன். 5 மற்றும் 7 வயது குழந்தைகள்.
போர்க்காலத்தில் 2005ஆம் ஆண்டு ஆவணி 31ஆம் திகதி மடு கோவில் பாலம்பிடிட் போன்ற பல இடங்களுக்கு இடம்பெயர்ந்து சென்றோம். இடம்பெயர்ந்து போகும் போது என் இளைய சகோதரி இறந்துவிட்டார். சகோதரியுடன் சேர்த்து எனது உறவினர்கள் 7 பேர் இறந்தனர். உணவுக்காக வரிசையில் இருந்து செல் அடிபட்டு இறந்தவர்கள் அதிகமாக இருந்தார்கள்.
நாங்கள் 4 வருடங்களாக இடம்பெயர்ந்து இருந்தோம். எனது குடும்ப நிலையை சொன்னால் வாழ்க்கை ஓட்டிக் கொண்டு இருக்கிறேன். இடம் பெயர்ந்து வரும் போது எனது வளவு வெறும் காடாக இருந்தது. போர்க்காலத்தில் அணிந்திருந்த ஆடையுடேன கடல் வழியாக பிரயாணம் செய்துவந்தோம்.
இடம்பெயர்ந்ததன் பின்னர் எனதுசொந்த இடத்திற்கு வந்த பிறகு ஒரு வீட்டுத் திட்டம் கிடைத்தது. எனது கணவன் மது அருந்துவார். ஆனாலும் எந்த பிரச்சினைகளையும் தராமல் எங்களை பார்த்து வருகிறார். தராமல் எங்களை பார்த்து வருகிறார்.
என் அம்மா எனது பக்கத்தில் தான் இருக்கிறார். செல் விழுந்து ஒரு கை ஏழா நிலை மற்றும் நரம்பு பிரச்சினை காரணமாக தனது வேலையை செய்து கொள்ள மாட்டார்கள். நான்தான் அவரை பராமரித்து வருகின்றேன். எனது பிள்ளைகள் ஆண்டான்குளம் பாடசாலைக்கு செல்கிறார்கள். வாழ்வதோயம் எமக்கு 35000 வாழ்வாதார பணம் தந்து உதவியது.
சமூகத்தைப் பற்றி கூறினால் போட்டி பொறாமை கௌரவ பிரச்சினை போன்றவை காணப்படுகின்றது. நான்தான் பெரியார் என்ன எண்ணத்தோடு பலபேர் வாழ்கின்றனர்.
பாதுகாப்பு பெரிய ஒரு சவாலாகவே உள்ளது. தடி எடுத்த எல்லாமே வேட்டைக்காரராகவே உள்ளனர். முதல் இருந்த சுதந்திரம் பாதுகாப்பு தற்போது இல்லை. பாதுகாப்பு பெரும் பிரச்சினையாகவே உள்ளது.
அரசு பாதுகாப்பை உறுதிபடுத்த வேண்டும். வீட்டுத்திட்டம் சரியான பணத்தொகையை தரவேண்டும். சரியான முறையின் எமக்கு பொருளாதார உதவி வழங்க வேண்டும்.
