Wilpita West Grama Niladhari Division
2017-07-15
Incidents that took place from 1989 onwards can be said to be as follows. Numerous devastating incidents were faced by the common people of our country. We were helpless to the utmost. Some reasons for this was that we had to stay in darkness in the night, there being no shops to buy kerosene oil and having to travel over 3 miles to purchase day to day goods. Special incidents that took place at that time are all very sad. People had to sacrifice their, mother, brother or even their father because they assume that their son or daughter has joined the JVP. People suffered from the army from one side and the JVP from the other.
The Oligan forest which is very close by was the burial ground. These people went on their last journey on rubber.
Parents lost their children and children lost their parents. Unfortunate sights of people being hung and burnt were everywhere. More than that the sound of shots being fired devastated us. When I think of these incidents I am amazed that I am still alive. The things I saw and heard and things I felt at that time cannot be explained in words.
Sincerely
Daya Pathirana
විල්පිට බටහිර ග්රාමසේවා වසම
2017-07-15
1989 වසර සිට වසර කිහිපයක් පුරාවට සිදු වු භීෂණ කාලයේ තොරතුරු මෙසේ පැවසිය හැකිය. මෙම කාලය රටේ ජනතාවට සිදු වු ඛේදනීය කතා බොහෝය. භීෂණ කාලය තුළ අප අන්ත අසරණ තත්වයට පත් විය. හේතුව රාත්රි කාලයටා කරුවලේ සිටීම, ලාම්පුතෙල් ගැනීමටත් කඩයකට යාමට නොවීම, බඩු ගෙන ඒමට සැතැප්ම 3ක් පමණ දුර පයින් ගමන් කර අකුරැස්ස නගරයට ගොස් නැවතත් බඩුත් රැගෙන පැමිණීම මහා දුක්කම්කටොලු රාශියකට මැදි වුණා. අනික සිදු වු විශේෂ සිදුවීමක් නම් ඉතාමත් දුක්මුසු කථාවකි. පවුලේ සිටින පුතා හෝ දුව J.V.P කළා කියා ඒ වෙනුවට තමන්ගේ මව, සහෝදරයො, තාත්තාට පවා ජීවිතය පූජා කිරීමට සිදු වුණා. අපේ ගමේ සහෝදරයො කිහිප දෙනෙකුටම ජීවිතය බිලි දීමට සිදූවුණා. එක් පැත්තකින් JVඵ් එකෙන්, අනිත් පැත්තෙන් හමුදවේ ප්ර කල්ලිය මගින් ගමේ සහෝදර සහෝදරියන්ට මරණීය තර්ජන එල්ල වුණා
ඉතා ආසන්නව තියෙන විල්පිට ඔලියගන් කැලේ තමා එම සුසාන භූමිය වුයේ. ටයර් සෑයක් මත තම්යි එයාලට අවසන් ගමන් යන්නට සිදු වුණේ.
දෙමව්පියන්ට දරුවන් නැති වුණා දරුවන්ට දෙමාපියන් නැති වුණා. ඉතාමත් ඛේදනීය ඉරණමට පත් වු දර්ශණීය සිදු වීම් පාරවල් මත මිනිකදන්, වැට උඩ කපන ලද බෙලි ගසා තිබීම, බස් පුලුස්සා දැමීම ඊටත් වඩා උදේට, හැන්දෑවට ඇසෙන වෙඩි ශබ්ද නිසා අපගේ හදවතට දැනුනේ මහා ශෝකජනක හැඟීමය. මේවා දැනි මතකයට නැගෙන විට අප මෙතෙක් කාලයක් ජීවත් වුනාද කියා හැගෙනවා. ඇසට දැකපු දේ, කණ්ට ඇසුනු දේ හදවතට දැනුනු දේ මෙතෙක් යයි කියා නිම කළ නොහැකිය
මෙයට
දයා පතිරණ
வில்பிட்ட மேற்கு கிராம உத்தியோகத்தர் பிரிவு
2017-07-15
1989 முதல் நடந்த சம்பவங்கள் பின்வருமாறு கூறப்படலாம். எமது நாட்டின் பொதுவான மக்களால் பல பேரழிவு சம்பவங்கள் எதிர்நோக்கியிருந்தன. நாங்கள் மிகுந்த உற்சாகத்துடன் இருந்தோம். இதற்கு சில காரணங்கள், இரவில் இருளில் தங்கியிருந்தோம், மண்ணெண்ணெய் வாங்குவதற்கு கடைகள் இல்லை, தினசரி பொருட்களை வாங்குவதற்காக 3 மைல்களுக்கு மேல் பயணம் செய்ய வேண்டியிருந்தது. அந்த நேரத்தில் நடந்த சிறப்பு சம்பவங்கள் மிகவும் சோகமாக இருக்கின்றன. தங்கள் மகன் அல்லது மகள் ஜே.வி.பி யில் இணைந்திருப்பதாக அவர்கள் கருதினார்கள், ஏனெனில் அவர்கள் தங்களது தாய், தம்பி அல்லது தந்தையை தியாகம் செய்ய வேண்டியிருந்தது. ஒரு பக்கம் இராணுவம் மற்றும் ஒரு புறத்திலிருந்து ஜே.வி.பி.
மிக அருகில் இருக்கும் ஒலின் காடுகள் புதைக்கப்பட்ட தரையில் இருந்தன. இந்த மக்கள் ரப்பர் மீது தங்கள் கடைசி பயணத்தில் சென்றனர்.
பெற்றோர்கள் தங்கள் குழந்தைகளை இழந்தனர் மற்றும் குழந்தைகள் தங்கள் பெற்றோரை இழந்தனர். துரதிர்ஷ்டவசமாக மக்கள் தொங்கி எரிந்து எரிந்து கொண்டிருந்தது எல்லா இடங்களிலும். அதற்கு மேல் காட்சிகளின் ஒலி எங்களை அழித்தது. நான் இந்த சம்பவங்களை நினைக்கும்போது நான் இன்னும் உயிரோடு இருக்கிறேன் என்று ஆச்சரியப்படுகிறேன். நான் பார்த்த, கேட்ட விஷயங்கள் மற்றும் அந்த நேரத்தில் நான் உணர்ந்த விஷயங்கள் வார்த்தைகள் விளக்க முடியாது.
உண்மையுள்ள
தயா பட்டரணம்