People were running here and there
A mother from Beliwatta speaks about the history of her family and village along with her experiences from the Tsunami disaster in 2004
මිනිස්සු හැම තැනම දිව්වා
2004 වසරේදී සුනාමි ව්යසනයෙන් ඇයගේ අත්දැකීම් සමඟ ඇගේ පවුලේ අය සහ ගම පිළිබඳ ඉතිහාසය ගැන බෙලිඅත්තෙන් මවක් කතා කරයි
ஆண்கள் எல்லா இடங்களிலும் ஓடினார்கள்
2004 ல் சுனாமி பேரழிவிலிருந்து தனது அனுபவங்களைக் கொண்டு அவரது குடும்பம் மற்றும் கிராமத்தின் வரலாற்றைப் பற்றி பெலிவெட்டாவின் ஒரு தாய் பேசுகிறார்
About the parents too?
Yes. Tell the story like that. As you wish, mother.
Ok
Give your name Amma, if you wish. It is ok if you do not give.
Of whom? Of the parents?
No. yours.
Ok. My name is… It is ok for me. You know my name now. It was mentioned. I can tell my name if it is necessary. Anyways, triple gem blesses for all of you. First I wish you to be healthy, may live long and that may all the activities you do will be successful and also that you may develop day by day.
Thank you
I will begin from the village.
Ok. Start. Before that, I have a question to ask. Is it ok to record this?
It is ok
Is it ok?
It is ok
Okay.
There can be mistakes. Now we are old.
There is a lot of knowledge with the old people
A lot of experience?
Yes. They have a lot of experience.
So my home village is away from Matara. In the Kalatiyawala village. Kalatiyawala, Kamburugamuva. Kalatiyawala, Kamburugamuva is the post office. Then it is the village, where I was born. I lived in that village for twenty-six years. It means…, in those days unlike today, there was not that much difficulty to put us to schools. I think I was past 6 years old, when I was admitted to the school. So, that school was the Kamburugamuva Maha Vidyalaya where I studied. After learning up to the Advanced Level, Ordinary Level …. I passed the six subjects in the Ordinary Level. I have Three Credit passes in Sinhala literature, Arts and Health. In the first attempt I failed in Mathematics. So later I did not go to school since I did not pass in the first time.
During that time, I had a sister in Elpitiya. I was taken to her place and I studied there. I passed the examination there. From there…. It was to there…. Later, at that time there was the grade eight exam. There was an exam in those days. It is called the J.S.C. It has only three subjects. Mathematics, Intelligence test and Sinhala language. I passed that too. Now… that exam is not available. After passing that, I was told that I am well built and height and those who have passed the grade eight exam are recruited to the Police. It was told me by the sir called as Cooray, who taught us, to send an application. The word sir is not called those days. Sir is called only to those who teach English. Others is called as School Master. Only those who are teaching English are called as Sir.
Really?
Yes…. yes. The two persons teaching English are called as teacher. It is to the two persons who teaching English. So then, when I was like that …… I went there. After that, I failed in English in the interview there. It also stopped. Then, I participated and joined the activities in the village. To everything. I was elected as the Secretary of the Women’s Society in the temple. Next, there was one called as Young Farming Society in our village. I was elected as the Secretary of that Young Farming Society.
If so, didn’t you go to the Police?
I did not go to the Police. I failed in Mathematics at the interview….. Not mathematics… It was English. Yes. From English. I could not answer the question which they asked.
Was English necessary to join with the Police those days?
It was necessary.
What was that time?
Nineteen …. Fifties
In the Fifties?
Yes. Yes.
With those things, while I was doing those activities in the village…. then, there was a Village Development Society in the village. There was a coir rope weaving program through that. There too a Society has been established…. there were machines provided to all elders and youngers… the Village Development Society was functioning at a house in a big land. Those were then kept in that house. I was the Secretary there too. So, while I was engaging those activities in the village….. So… I have to tell about my parents. My father’s name is H.Y Diyonis. Mother’s name is I.P. Dingihamy. Both of my parents are very good. They have never scolded us. My mother has beaten me two days. Father has beaten me only one day. I was beaten even at the school in a day. That was it for the whole life.
Then ….. About the father …. About the parents…. Mother does not know letters. Father can write and read well. He has studied up to grade five. But he did farming activities and also he worked as an informal indigenous doctor in the village in a small scale, not a big level. An informal indigenous doctor means… there were no veterinary doctors in those days. In those days he gave medicine to cows. He might have cured more than thousand cows those days. He did that anywhere. Even now those cows…..
By grinding herbals?
Yes. Herbals were cut. They were grinded. My mother did the grinding. All the types of herbals were told by him. There are about 21 types of herbals and after collecting those herbals, the mother is asked to grind them by the stone. A pulp of like this size is made.
After making that, a bottle of juice from peels of drumsticks is taken. After taking that bottle, they are mixed with that. After mixing that, it is fed to the cows. After taking a pawpaw straw that is kept at the nostrils of the cow like this… and blow after pouring. Then after mixing them again…..
Does the cow stay calm until then?
Yes, because it is tied. It is tied well in a way that legs cannot be moved. Then that pulp is fed after mixing that with the drumstick juice. Then… Veppu, it is called as Veppu, eighteen happen.
What is meant by ‘Veppu’?
Veppu means an illness that happen to animals, to cows, not to the other animals. Cows get eighteen types of Veppu. I cannot remember those things.
They get eighteen types of Veppu. Again… there are leaf plates of areca nut trees…. with the areca nut leaf plates…. a fire is made and an areca nut leaf plate is heated in the fire like this and the cow is fermented. That is to avoid being cold. That is one thing. The Veppu of getting cold is one. There are many other types available. When farming is done….. there are many land cultivations such as like oranges, bananas and the mud cultivation. There are 6 members in our family including me and the younger sister. There are 5 girl children including me and my sisters. We have only one elder brother and three elder sisters. Next one is elder brother. Then, I and my younger sister. Out of these 6 siblings, there is an elder sister in Elpitiya. I am here. The elder brother is in Kalatiyawala.
Is it ok to take? (Photo)
It is ok. Take.
Then…?
Do I have to tell that again?
Tell. No…. No… To take a picture.
After that, including that elder brother, there were 6 in our family. Out of the six, the eldest sister, the next elder sister in the middle and then the little elder sister and she is here in Elpitiya. She is eighty years old. The elder brother is also about 83 years old. I am 77 years old. The youngest sister died. When the youngest sister dies…. she had the thyroid disease and she was treated for that. She was very lazy. She was married to a school teacher. She stayed in bed in laziness and with her weakness…. her mind is very lethargic. So she died. Only three of us are alive.
So… our mother knows very well to weave mats with patterns. She weaves very beautifully the labyrinth. There is the labyrinth?
Yes
It is the place where the King Vessanthara donated the children. My mother is weaving that pattern in the mat. She is weaving that labyrinth in the mat using a type of thin reeds. She weaves beautifully the scene of donating those two children. The mother weaves with patterns using reeds that scene where the children are donated to the Brahmin called Jujaka. Our mother can weave but she doesn’t know letters. Thereafter… those are the information about the parents. Then I ……
Does that mean… that patterns are made with separate reeds after weaving the mat?
Yes. Patterns are woven with separate reeds. There have to be seven rounds in a labyrinth. In those seven rounds, my mother weaves the scene where the two children are given to the Brahmin called Jujaka.
Is there one like that to be seen? A woven one?
There is not any now, Miss
Oh. It is a waste.
Yes. If there was one here, now… I remember when you tell that. Our mother then weaves mats out of panicles of the rice plant. Panicles means paddy. Panicles are cut from the paddy and are taken home and dried. Patterns are made and they are dyed. But there is a mat made from panicles at our younger daughter’s home in Thihagoda. Ah…… now I thought of bringing that. Later then….. she weaves very beautifully. For the alms giving which is given for the three months’ memorial of our father, my mother weaved such a mat and offered it for the Atapirikara (sets of robes). When we were as a family with our mother there, she stayed doing the activities of the temple. I observed Sil since I was 12 years old. I observed with my aunt who younger sister of my father. Our two houses were near each other. That was my aunt. Then, I got married at the age of 26 and I came here.
I came here on the 12th of May in 1965. Now… fifty years have passed now. Isn’t it Sir? Yes. Then from that day, I have no problem after coming to this village. The mother and the father are very good. It was my intimate aunt. I married the eldest son of that family. Then… after marrying him, I have three children, a son and two daughters. The eldest daughter is married in Ratnapura and the youngest daughter is married in Thihagoda …… Now… my son was here and he went out as the child is sick. After coming to this village, I did activities in the temple, observed Sil and did not miss even a single Poya day. When my mother and the father were there, I helped them to observe Sil. After they died, I observe Sil on every Poya day.
So this time also I am going to observe Sil. After that…. I completed the Sil in Vesak Poya Day. I didn’t complete the sil before that. There were people in front of that temple, every day. Now people do not stay in the temple and they go saying that they cannot stay. So I do not complete the Sil. There is a person called Mr. Paranavithana…. All of us, including Mr. Paranavithana, renew the Sil and come home and then only we complete the Sil. My son also goes to observe Sil. My son also goes. There are a lot of religious books written by me after coming here. I have written a lot of religious books. There are Eighty-four thousand pure dharmas. Eighty-four thousand. I counted the paddy seeds, Madam. One day Kotuvegoda Dhammavasa Thero spoke about that meritorious act. There was a book written on that.
I read that book. When I read, in that book, there was that in the past one old woman….. At the time of initiating the construction of a new Stupa, that old woman had thought that when the construction of the Stupa is completed, she would offer milk food to the eighty-four thousand pure dharmas on the day. I saw that meritorious act. From the day that I saw that I also thought that it will be good if I also have a chance to do that meritorious act. When I was thinking like that, the Tsunami came here, to this village. Then, the temple here was also destroyed due to the Tsunami. The theros were gone ….. Pagnasena Thero died in the Tsunami and other theros were rescued.
Some of the people, who had observed Sil died. Some were rescued. I did not observe Sil on that particular day. I observed Sil in the big temple, the Sudharshani Viharaya. I did not observe on that day. Thereafter my son and I …… listened to the sermons while scraping coconut in the kitchen. At that time…. this house was not there. It was a different house…. an old house. Then…. I listened to the sermons while scraping coconut. I heard a sound while listening to the sermons. When I heard a sound, I kept that in the kitchen and I went up. When I went up, people were shouting that….. I asked what that sound was. Then, the Sangamitta Perahera was to be held in December. They said that there is a shouting since the practices are done for the Sangamitta Perahera.
Then… people come here continuously…. shouting that “our families are over… our houses are gone…. children are no more…..”. At the time, the tsunami has come and gone three times to this place. Even fishes have come here. Then, all the people in the road…. to our houses… But it is not came to our place, here. A family was here for a month. We did everything…. Later, our son … then our …. The wife of this son was pregnant with the child, who is sick now. She was about four months’ pregnancy. Then, my son put everything including money and jewelries in his pocket… and my son and all of us went up there to the road in that side. We went there and stayed. People were coming…. coming…. continuously. We could not do anything. Blood was shedding… mothers were fainting in pavements like these.
They were saying that “Our children are missing…. Oh.. God… daughter is not there”. Such things were said by them. So what to do? During that time, people were injured and bruised. I had nothing to do. There were Makulatha trees, which is a medicine, in the house where we stayed. I peeled a lot of Makulatha from the fence. I put them in a big vessel and grinded that with the grinding stone. I grinded all. Then, I applied it on the wounds of everybody…. The bleeding was stopped. They are saying that even today. Then, those mothers were brought and kept like this. Children have gone here and there. Then… I chanted pirith as possible... in their ears…. When we look at them, they were like not breathing. I chanted pirith in the ear.
When pirith was being chanted, the people extended their arms and legs here and there. That person was crying because his child was missing. His child is no more until today. However, those people are living. When they see me, they thank me even today. They say that “aunty, you helped us a lot those days”. Then I went to the temple too. When I went to the temple, the temple was crowded there with people. So the chief thero had chanted pirith at that time. People have gone to another nearby temples taking the little theros and everyone. We could not reach the temple easily as it was filled with mud. We told the chief thero to tell anything to us and that we will prepare the alms as we can. Then, the chief thero accepted it. Later, a lot of relieves was given here.
However, we were also given relief items. I told that I don’t need them. We were not affected by Tsunami. A lot of things like water, clothes, and food packets were brought here. They were brought them in vehicles. I told that we don’t need them and we came only to look at the affected ones. We were not even slightly affected by Tsunami. We don’t need them. We did not accept them.
A lot of people have taken them improperly.
There is no need, Miss. Taking them would be a sin. Then, there was a paddy field in this area. A lot of vehicles were there in that paddy field. There were sets of porcelain plates, brought by people from abroad…. even the covers were not removed of some of them. The sea water was spreading them everywhere. Some people took them. There was no use of vehicles. Then, there were radios, cassettes, televisions…. everything was there. Likewise, there were beds, chairs and tables which were in the houses. People took a lot of those things.
To me…….. After the water has gone away, people asked me “shall we go to take them?”. I told that I don’t need them…. I do not bring them. I told like that. Then the Grama Niladhari, who worked for us those days, told us that there are parcels of goods and told us to come to the road and that he would give a parcel. I don’t need them, Miss. They are not belong to us. Give them to the people who are eligible for that. We cannot commit a sin by taking them. That is the way was it. Then later….. A lot of relieves was given by an organization called the US Aid. A lot of relieves were given by that organization. At that time, foreign men and women came to us. So at that time, the foreign women need stories, poems and songs and playing of drums like that.
They gave us a lot of toffees. We took them. They gave packets of toffees. Then the foreign ladies told us to bring a drum to be heard. People brought a drum somehow. I held the hands of such foreign women and made them beat the drum. When the drum was beaten by them, the foreign lady was very happy. She gave me a packet of toffees. Then there were many other ways like that from the Tsunami. The chief thero has collected our information. Then he gave us an exercise book and told that those who can write, may write in the book about How the Tsunami was happened. Accordingly, we wrote and gave back that to him. They may be still in the temple.
That is very valuable. Isn’t it?
Yes. They are also there. There are a lot of my books too.
The books written by you are also there?
What?
The books written by you are also there?
Yes.
By you?
I will show some religious books. Do you have time to stay? Is it late?
No…. No….
I will show some.
Ok. Ok. Show us.
0.0 - 1.0 දෙමව්පියන්ගෙත් එක්ක ?
ඔව්. එහෙම කතාව කියන්න. අම්මට කැමති විදියට
හරි
ඔබතුමියගේ නම කැමතිනම් දෙන්න කැමති නැත්නම් දුන් නැති වුණාට කමක් නෑ
කාගෙද මව්පියන්ගෙද ?
නෑ ඔබතුමියගේ
හා. මගේ නම ඉතින් මට ඉතින් කොහොමත් එකයි දැන් ඔය ඇත්තෝ දන්නෝනේ දැන් තිබුණනේ සදහන් වෙලා නම ඕනනම් කියන්නත් පුලුවන් ඉතින්. කොහොමහරි එහෙමනම් මම ඔබ අපි සියලු දෙනාටම තෙුරුවන් සරණයි..... නිදුක් නිරෝගී චිරජීවනය ලැබිලා...... කරන කියන කටයුතු සර්වප්රකාරයෙන්ම සාර්ථක වේවා...... දියුණුවෙන් දියුණුවට පත් වේවා.... කියලා මම පළවෙනි කොට ප්රාර්ථනා කරමින්....
බොහොම ස්තුතියි
මම ගමෙන් පටන් ගන්නම්.
හරි පටන් ගන්නකෝ ඉස්සෙල්ලා ප්රශ්නයක් අහන්න තියනවා අපි මේක රෙකෝඞ් කලාට කමක් නැද්ද ?
කමක් නෑ
කමක් නැද්ද ?
කමක් නෑ
හරි
වැරදිපාඩු තියෙන්න පුලුවන්. ඔය ඇත්තෝ ඉතින් අපි ඉතින් දැන් වයසයිනේ.
වයසක කටිටිය ළග තමයි ගොඩක් දැනුමක් තියෙන්නේ.
ගොඩක් තියෙන්නේ අත්දැකීම් නේද ?
ඔව්. ඇත්දැකීම් ගොඩක් තියනවා
1.0 - 2.0
ඉතින් දැන් මගේ උපන් ගම මේ මාතරින් එහා. කලටියාවල කියන ගම් ප්රදේශයේ. කලටියාවල කඹුරුගමුව. කලටියාවල කඹුරුගමුව තමයි තැපැල්පල. ඊළගට මම ඉපදුණු ගම ඒ. ගමේ මම ජීවත් වුණෙ අවුරුදු විසි හයයි. කියන්නේ ඒ කාලේ ඉස්කෝලේ දැන් වගේ ඉස්කෝලවලට දාන්න එච්චර කරදරයක් නෑනේ. අවුරුදු මම හිතන්නනේ හය පහුවෙලා ඇති ඉස්කෝලේ භාරදෙන කොට. ඉතින් ඒ ඉස්කෝලේ කඹුරුගමුව මහා විද්යාල ඉගෙන ගත්තේ. ඉගෙන ගෙන ඊට පස්සේ උසස් පෙළ.... සාමාන්ය පෙළ දක්වා සාමාන්ය පෙළ වැඩ හය සමත්. සම්මාන තුනක් තියනවා. සිංහලයි.... සාහිත්යයි.... චිත්රයි.... සොඛ්යයයි. පලවෙනි සැරේ ගණන් ෆේල්. ඉතින් ඊට පස්සේ මම ඉස්කෝලේ නොගිහින් හිටියා. පලවෙනි සැරේ පාස් වුන් නෑ කියලා.
2.0 - 3.0
ඒ ගමන අපේ අක්කා කෙනෙක් ඉන්නවා මෙහේ ඇල්පිටියේ. අක්කලයි ගෙදර මම එක්ක ගිහින් එහේ මම ඉගෙන ගත්තා. එහෙදි මම විභාගේ පාස් වුණා. එතනින්. ඒ එතෙන්ට. ඊට පස්සේ දැන් ඒ කාලේ තියනවනේ අටේ විභාගේ කියලා. විභාගයක් තිබුණා ඒ කාලේ. ජෙ.එස්.සී කියලා කියන්නේ. ඒකට වැඩ තුනයි තියෙන්නේ. ගණනුයි බුද්ධි පරික්ෂණෙයි සිංහලයි භාෂාව. ඒකෙනෙුත් මම පාස්. දැන් ඒ විභාගේ නෑ. ඒකෙන් පාස් වෙලා ඊට පස්සේ මට කිව්වා ඔයා ඇග උස මහතයි පොලිසියට ගන්නවා අට පාස් අය. ඉල්ලුම් පත්රයක් දාන්න කියලා. අපිට උගන්නපු සර් කුරේ කියලා. සර් කියන්නේ නෑ ඒ කාලේ. සර් කියන්නේ ඉංග්රීසි උගන්නන කට්ටියට විතරයි. ඉස්කෝලේ මහත්තයා. ඉංග්රීසි උගන්නන අයට විතරයි සර් කියන්නේ.
3.0 - 4.0
ඇත්තට ?
ඔව්. ඔව්. ටීචර් කියන්නේ ඉංග්රීසි ඒ දෙන්නට. ඉංග්රීසි උගන්නන දෙන්නට තමයි. ඉතින් ඒ ගමන එහෙම ඉන්නකොට ගියා ඒකට... ඒකට ගියාට පස්සේ එතනින් ඉංග්රීසිවලින් මම ෆේල් වුණා. එතන ඉන්ටව් එකේදි. ඒක නැවතුණා. ඊට පස්සේ ඉතින් මම ගමේ කටයුතුවලට සහභාගි වෙලා සහසම්බන්ධ වුණා හැමදේටම. ඉතින් පන්සලේ කුලගන සමිතියට ලේකම් වශයෙන් පත් කර ගත්තා. ඊලගට තරුණ ගොවි සමාජෙ කියලා එකක් තිබුණා අපේ ගමේ. ඒ තරුණ ගොවි සමාජෙ ලේකම්කමට පත් කර ගත්තා.
පොලිසියට ගියේ නැද්ද ඉතින් ?
පොලිසියට ගියේ නෑ. ගණන් වලින් ෆේල් වුණානේ. ඉන්ටව් එකේ.... ගණන් නෙමෙයි ඉංග්රීසි. ඔව් ඉංග්රීසිවලින්. ඇහුවා ඒකට මට උත්තර දීගන්න බැරි වුණා.
ඒ කාලේ පොලිසියට යන්න ඉංග්රීසි අවශ්යයයි ?
අවශ්යයයි.
ඒ මොන කාලෙද ?
නවසිය .... පනස් ගණන් වල
පනස් ගණන්වල ?
ඔව් ඔව්
4.0 - 5.0
එතකොට ඒ ගමේ ඒ කටයුතු ටික කරගෙන ඉන්න අතරෙදි. ඊලගට ගමේ තිබුණා ග්රාම සංවර්ධන සමිතියක්. ඒ හරහා තිබුණා කොහු ලණු ඇඹරීමේ එකක්. ඒ ලණු අඹරන එතනත් සමිතිය තියලා කට්ටිය වැඩිහිටි අය කවුරුත් තරුණ වයසක කට්ටිය ඔක්කොටම මැෂීන් දාලා. ග්රාම සංවර්ධන සමිතිය ලොකු ඉඩමක තිබුණේ ගෙදරක. ඒ ගෙදර ඒ පාර ඒ ගෙදර ඒවා දාගෙන ඒකෙත් මම ලේකම්. ඒ කටයුතු ටික කරගෙන ඉන්න අතරෙදි ඉතින්. මවිපියෝ දෙන්නා ගැන ඉතින් කියන්නත් එපැයි. අප්පච්චිගේ නම එච් වයි දියෝනිස්. අම්මගේ නම අයි පී ඩිංගිහාමි. මව්පියෝ දෙන්නා ඉතින් හරි හොදයි. කවදාවත් එහෙම අපිට සැර වැර කරලා නෑ. මට අම්මා ගහලා තියනවා දවස් දෙකක්. අප්පච්චි එක දවසක් ගහලා තියනවා. එච්චරයි. ඉස්කෝලෙදිත් එක දවසක් ගුටියක් කාලා තියනවා. ඔය ටික තමයි ජීවිතේට.
5.0 - 6.0 ඊළගට ...... අප්පච්චි ගැන නම් ඉතින් මව්පියෝ දෙන්නම ගැන ගොඩක් ඉතින් අම්මට අකුරු බෑ. අප්පච්චිට පුලුවන් හොදට. ඉගෙන ගෙන තියෙන්නේ පහට විතරලු. ඒ වුණාට ගොවිතැන් වැඩ...... ඊලගට ගමේ සාමාන්යයෙන් ලොකු නෙමෙයි වෙදෙක්. වෙදෙක් කියන්නේ දැන් වගේ පශු වෛද්යවරු නෑනේ ඒ කාලේ. ඒ කාලේ ඔය හුගක් දුරට සතුන්ට හරක්. හරක් වෙදකම හරියට කරා. හරක් සනීප කරන්න ඇති මම හිතන්නේ ඉතින් අපේ කාලේ හැටියට මම කියන්නේ එක දාහකට වැඩිය. ඕන තැනක කරනවා. දැනටත් තියනවා ඔය හරක්
බෙහෙත් කොටලා ?
ඔව් බෙහෙත් කොටලා ඒ හරකුන් ඒක අඹරලා. අම්ම තමයි අඹරන්නේ. බෙහෙත් වර්ග ඔක්කොම කියනෝ. බෙහෙත් වර්ග විසි එකක්ද කොහෙද තියනෝ. ඒ බේත් ටික ඔක්කොම එකතු කරලා අම්මට කියනෝ ගලෙන් අඹරන්න කියලා. මෙච්චක් විතර ගුලියක් හදනෝ.
6.0 - 7.0
හදලා.... අර මුරුංගා පොතුවල ඉස්ම ගන්නෝ බෝතලයක්. ඒ බෝතලේ අරගෙන ඒකෙන් දිය කරනෝ. දිය කරලා ඒ හරකට පොවනෝ. නාස් දෙකට නාස් පුඩු දෙකට පැපොල් පිත්තක් අරන් පැපොල් පිත්ත මෙහෙම තියලා අරකෙන් වක්කරලා පිඹීනවා. ඊට පස්සේ ආපහු අරවා දිය කරලා ......
එතකොට හරකා ඉන්නවද ?
ඉන්නවා. එයා බැදලා තියන්නේ ඉතින්. ඊළගට මේ...... එයා ගැට ගහලා තියන්නේ හොදට මේව කරලා...... කකුල් එහෙම හොල්ලන්න බැරි වෙන විදියට. ඊට පස්සේ අරවා අර මුරුංගා ඉස්මෙන් අර දිය කරලා අර ගුලිය පොවනවා. එතකොට වෙප්පු. වෙප්පු කියලා ඒවට කියන්නේ. වෙප්පු දහ අටක් හැදෙනවලු.
වෙප්පු කියන්නේ ?
වෙප්පු කියන්නේ රෝග ලක්ෂණ සතුන්ට හැදෙන. හරකුන්ට. වෙන සතුන්ට නෙමෙයි. හරකුන්ට. හරකුන්ට වෙප්පු දහ අටක් තියනවා. මට ඒකනම් මතක නෑ මහත්තයා.
7.0 - 8.0
වෙප්පු දහ අටක් හැදෙනවලු. ආපහු ඒ පුවක් පිලි තියෙන්නේ පුවක් ගස්වල . පුවක් පිලි වලින් ඒ ගිනි මැලයක් ගහලා...... ගිනි මැලෙන් මෙහෙම පුවක් පිල්ලක් රත් කරලා හරකා තවනවා. ඒ සීතල එනවට. ඒ එකක්. සීතල හැදෙන වෙප්පුව එකක්. ඒ විදියට අප්පච්චි තව පුරාම ජාති තියනවා ඉතින්. ගොවිතැන් කරන් යනකොට...... වත්තේ ඉතින් දොඩම් කෙසෙල් ඒවා ගොඩ ගොවිතැන් මඩ ගොවිතැන. අප්පච්චිත් එක්ක නංගියි මායි අපේ පවුලේ හය දෙනෙයි. මමයි අක්කලා ගෑණු පස්දෙනෙයි. එක අයියයි අපිට සහෝදර අක්කලා තුන් දෙනයි. ඊළගට අපේ අයියා. අයියා ළග තමයි අයියට බාල මමයි නංගියි. දැන් ඒ තුන් දෙනා අපි හය දෙනාගෙන් දැන් ඉන්නේ අපේ අක්ක කෙනෙක් ඉන්නවා ඇල්පිටියේ ඉන්න අක්ක කෙනෙක් ඉන්නෝ. ඊට පස්සෙ දැන් මම මෙහේ. අයියා එහේ කලටියාවල.
8.0 - 9.0
ගත්තට කමක් නැද්ද ?
කමක් නෑ ගන්න.
ඉතින්
ඒ ටික කියන්න ඕනද ආපහු ?
කියන්න. නෑනෑ පින්තුරයක් ගන්න
ඊට පස්සේ ඒ අයියයි පවුලේ හය දෙනයි. හය දෙනාගෙන් අක්කලා ලොකු අක්කා ලොකු අක්කයි ඊළග මද්දුම අක්කයි ඊළගට ඔය පුංචි අක්කා මෙහේ ඇල්පිටියේ දැන් ඉන්නෝ අවුරුදු අසූ ගාණක් වෙනෝ. අයියටත් දැන් අවුරුදු අසූ තුනක් ද කොහෙද වෙනෝ. මට හැත්ත හතක් වෙනෝ. නංගි මැරුණා. නංගි මැරෙන කොට නංගිට අර තයිරෝයිඞ් හැදිලා වෙදකම් කරා එයා හරි කම්මැලියි. ඉතින් එයත් බැදලා හිටියේ ඉස්කෝලේ මහත්තයෙක්. ඉතින් එයා ඉතින් එයා ඇදට වෙලා ඉදලා අර මේව එකෙම්ම කම්මැලි කමෙන් දුර්වල කමෙන්ම එයාගේ හිත හරි අලසයි. එයා ඉතින් නැති වුණා. දැන් අපි තුන් දෙනයි ඉන්නේ.
9.0 - 10.0
ඉතින් අම්මා අපේ අම්ම හොදට දන්නෝ රටා පැදුරු වියන්න. හරි ලස්සනට වංකගිරිය. වංකගිරිය තියෙන්නේ ?
ඔව්
ඒ වෙස්සන්තර රජ්ජුරුවෝ දරුවෝ දන් දුන්නු තැන. ඒකේ අපේ අම්ම වියනවා රටා පැදුරේ හීන් පන් ජාතියකින් පැදුරේ වියනෝ ඒ වංකගිරිය. හරි ලස්සනට ඔහොම වියලා.......... වියලා.......... වියලා.......... වියලා දරු දෙන්නා දන් දෙන එක. ඒ දරුවෝ දෙන්නා අර ජූජක බමුණට දන් දෙන එක අම්ම රටාවෙන් මෙහෙම බානෝ පන්වලින්. ගොතන්න පුලුවන් අපේ අම්මට අකුරු බෑ. ඉතින් ඒ විදියයි දෙමව්පියන්ගේ තොරතුරු. ඊට පස්සේ මම ..........
ඒ කියන්නේ පැදුර වියලා ඉවර වෙලා වෙනම පන්වලින් ?
ඔව්. වෙනම පන්වලින් අර ඒ රටා ගොතනවා. වංකගිරියේ යන්න එපැයි හත් රවුමක්. ඒ රවුම් හතේ දරු දෙන්න දන් දෙන එක ජූජක බමුණා අම්ම වියනෝ.
එහෙම එකක් තියනවද බලන්න ? වියපු එකක් ?
දැන්නම් නෑ නෝනා
අපරාදේ
10.0 - 11.0
ඔව්. තිබුනනම් දැන් මට මතක් වෙනෝ ඕක කියන කොට. අපේ අම්ම ඊට පස්සේ කරල් පැදුරු වියනෝ. කරල් කියන්නේ ගොයම්. ගොයම් වලින් ඒ කරල් කපා ගෙන ඇවිල්ලා වේලලා.......... ඒත් රටා දාලා සායම් දාලා. හැබැයි කරල් පැදුරක් නම් අපේ පොඩි දූලයි ගෙදර තියනෝ. තිහගොඩ. මේ ..... දැන් මට ඒක ගේන්නත් කියලා හිතුනා. ඊට පස්සේ ඉතින් ...... වියනෝ හරි ලස්සනට. අපේ අප්පච්චිගේ තුන් මාසේ දානෙටත් අම්ම එයින් පැදුරක් අටපිරිකරට පූජා කරා වියලා. ඉතින් අම්ම එහේ අපි පවුලක් වශයෙන් ඉන්න කාලේදි පන්සලේ කටයුතු කරගෙන හිටියා. මම අවුරුදු දොළහේ ඉදලා සිල් සමාදන් වුණා. නැන්දත් එක්ක සමාදන් වුණේ. අප්පච්චිගේ නංගිත් එක්ක. ඒ ගෙවල් දෙක ඔහොම මෙහෙම. ඒ නැන්දා. ඊට පස්සේ ඉදලා අවුරුදු විසි හයයි හයේදි මම විවාහ වුනා. මෙහොට ආවේ.
11.0 - 12.0
එක්දහස් නවසිය හැට පහේ මැයි දොළහ තමයි මෙහොට ආවේ. දැන් අවුරුදු පනහක් වෙනවා නේද මහත්තයෝ ? ඔව්. ඉතින් එතෙක් මෙතෙක් ඊළගට මට මේ ගමේ ඇවිල්ලත් දැන් ඉතින් කරදරයක් නෑ. අනේ අම්මයි අප්පච්චියි හරි හොදයි. මගේ ඇවැස්ස නැන්දා ඒ විවාහ වුණේ ඉතින් ඒ පවුලේ ලොකු මහත්තයගේ ලොකු පුතා. ඉතින් එයත් එක්ක විවාහ වෙලා දරු තුන් දෙනෙක් ඉන්නෝ. දැන් පුතයි. පුතයි දූල දෙන්නයි. ලොකු දූ රත්නපුරේට බැන්දා. පොඩි දුව තිහගොඩට බැන්දා..... දැන් ඔය පුතා ඉදලා ගියා මෙහේ දරුවා ලෙඩ වෙච්ච නිසා. ඉතින් මම මේ ගමට ආපු තෙක් මේ ගමෙත් ඉතින් පන්සල් වල කටයුතු කරගෙන සිල් සමාදන් වෙලා හැම ඔය එක පෝයක්වත් ඇරියේ නෑ. අම්මලා අප්පච්චිලා ඉන්න කාලේ ඒ ඇත්තොන්ට සිල් සමාදන් වෙන්න උද පදව් කලා. ඒ ඇත්තෝ නැති වුණාට පස්සේ මං එදා ඉදලා සමාදන් වෙනෝ හැම පෝයකටම.
12.0 - 13.0
ඉතින් මේ සැරෙත් ඉතින් සමාදන් වෙන්න. ඔය දැනගත්තට පස්සේ තමයි වෙසක් පෝයකට මම මේ සැරේ සිල් පවාරනය වුණේ. මම සිල් පවාරනය වෙන් නෑ. හැමදාම ඒ පන්සලේ ඉස්සර කට්ටිය හිටියා. දැන් ඉන්න නෑ කට්ටියට බෑ කියලා යනවා. ඉතින් මම සිල් පවාරනය වෙන් නෑ. මායි අර පරණවිතාන මහත්තයා කියලා කෙනෙක් ඉන්නෝ. ඒ මහත්තයයි අපි සේරෝ අලුත් කර ගෙන ගෙවල්වල ඇවිල්ලා ඊට පස්සේ තමයි අපි සිල් පවාරනය කරන්නේ. අපේ පුතත් යනෝ සිල් සමාදන් වෙන්න. පුතත් යනෝ. ඉතින් මෙහේ ඇවිල්ලත් මගේ ළග තියනෝ පින්පොත් ගොඩක් මම ලියලා දැනට තියනවා. මම පින් පොත් ගොඩක් ලියලා තියනෝ. සුවාසුදහසක් ධර්මස්කන්ධය තියනවනේ. අසූ හාර දාහක්. මම වී ඇට ගණන් කරා නෝනා. මම වී ඇට ඔය දවසක් කොටුගොඩ ධම්මාවාස හාමුදුරුවෝ ඔය පින්කම ගැන කතා කරා. මා ලියාපු පොතක් තිබුණා.
13.0 - 14.0
මම ඔය පොත බැලුවා. පොත බැලුවම තිබුණා එක්තරා උපාසක අම්ම කෙනෙක් මේ ඉස්සර කාලේ........ අලුතින් චෛත්යයක් හදන්න මූලාරම්භය වෙන අවස්ථාවෙදි මේ උපාසක අම්මට හිතුනලු මේ චෛත්යයය හදලා අවසන් කරනකොට මම අලුතින් කිරි ආහාර හදලා සුවාසුදහසක් ධර්මස්කන්ධයට කිරි ආහාර පූජා කරනවයි අලුතින් කොත පලන්දන දවසට. ඒ ඔය පින්කම මම දැක්කා. මමත් ඉතින් ඕක දැකපු දවසේ ඉදලා මටත් ඕකේ අවස්ථාව අනේ මටත් මේ පින්කම කරගන්න පුලුවන් කිය..... කිය..... මමත් හිත හිත ඉන්න වෙලාවෙදි සුනාමිය ආවා මෙහාට. මේ ගමටම. සුනාමිය ඇවිල්ලා දැන් ඔය අපේ පන්සල තියෙන්නේ සුනාමියට ගියානේ ඒක. හාමුදුරුවෝ ගියා ..... පඤ්ඤාසේන හාමුදුරුවෝ සුනාමියට ගියා අනිත් හාමදුරුවරු ඉතින් බේරුණා.
14.0 - 15.0
සිල් ඇත්තෝ ඔක්කොම ටික ඉතින් සේරම ටික සමහරෙක් මැරුණා. සමහරෙක් ඉතුරුනා. එදා මම සිල් සමාදන් වුණේ නෑ. එදා මම මහ පනසලේ සමාදන් වුණේ. සුදර්ශනී විහාරේ. එදා මම සමාදන් වුණේ නෑ. ඊට පස්සේ අපේ පුතයි මමයි දෙන්නා මේ ...... මම කුස්සියේ ඉද ගෙන පොල් ටික ගාන කොට බණ ඇහුණා. මම ඒ පාර ඇවිල්ලා එතකොට මේ ගේ නෙමෙයි තිබුණේ. මෙහෙ වෙන ගෙයක්. පරණ ගේ ....... ඊට පස්සේ මේ ....... මමත් ඇවිල්ලා එතනින් පොල් ගගා බණ ඇහුවා. බණ අහන කොට ඔන්න සද්දයක් ඇහුණා. ඔන්න සද්දයක් ඇහුණම මම ඒක කුස්සියෙන් ගිහින් තියලා මම මේ උඩහට ගියා. උඩහට ගියාම අර කට්ටිය කියනෝ ඔන්න ..... මම කිව්වා මොකක්ද ඒ සද්දේ. එතකොටම මේ සංඝමිත්තා පෙරහැර දෙසැම්බර් මාසේ සංඝමිත්තා පෙරහැර තියනෝනේ. සංඝමිත්තා පෙරහැරට ඔය නැටුම් පුරුදු කරනෝ කෑගහනවා කියලා.
15.0 - 16.0
එතකොටම මෙහේ මිනිස්සු එනවා එනවා අපේ පවුල් ඉවරයි. අපේ ගෙවල් ගියා. දරුවෝ නෑ කිය කිය කෑගහනෝ. එතකොට සුනාමිය ඔය ඔතෙන්ට තුන් සැරයක් ඇවිත් ගිහින්. මාලු හිට ඇවිල්ලා මෙතෙන්ට. ඊට පස්සේ ඉතින් අපේ ගෙවල් වලට ඉතින් පාරේ සේරම කට්ටිය. මෙහේ ඉතින්... මෙහාටනම් ආවේ නෑ. ඉතින් මෙහේ මාසයක්ම හිටියා පවුලක්. ඔක්කොම අපි මේව කරගෙන. ඊට පස්සේ අපේ පුතා මොකක්ද කරේ එතකොට අපේ ඔය... මේ පුතාගේ නෝනට දැන් ඔය ලෙඩ වෙච්ච ළමයා ලැබෙන්න හිටියා. මාස හතරක් වගේ. ඊට පස්සේ පුතා කරපු වැඬේ සල්ලියි රත්තරන් බඩුයි ටික ඔක්කොම දා ගත්තා සාක්කුවේ. අරගෙන පුතා අපි කට්ටිය ඔය උඩහ ගියා අර පැත්තේ පාර ගාවට. එහේ ඉතින් ගිහින් අපි ඉන්නෝ. මනුස්සයෝ එනවා එනවා එනවා ඉතින් හරියට කරන්න දෙයක් නෑ. ලේ වැක්කිරිගෙන එනෝ. අම්මලා කලන්ත දාගෙන වැටිලා. මේ වගේ පේමන්ට්වල.
16.0 -17.0
දරුවෝ අපේ දරුවා නෑ. අනේ දුව නෑ. ඔහොම ඒවා කියනෝ. ඉතින් මොනව කරන්නද? ඒ පාර ඉතින් මනුස්සයෝ මේවා කඩාගෙන මෙවා හීරිලා ඔහොම මෙහෙම. මටත් ඉතින් කරන්න දෙයක් නෑ. අපි එතන හිටපු ගෙදර මං කර වැඬේ අර ඔය මකුලත තියෙන්නේ ඒවා ඖෂධයක්නේ. මකුලත ගොඩක් ගත්තා හූරලා හූරලා ගත්තා වැටෙන්. ඔය වැට තිබුණා මෙහෙම. වැටෙන් හූරලා හූරලා ගත්තා. අරගෙන ලොකු කොරහක් කොරහකට දාගෙන ඒ ගලෙන් ඇඹරුවා. ඇඹරුවා ඔක්කොම. අඹරලා සේරොගේම ඔක්කොම අර තුවාලවල ගෑවා...... ලේ නැවතුනා. අදටත් කියනෝ ඒ කට්ටිය. දැන් ඊට පස්සේ අර අම්මලා මෙහෙම ගෙනල්ලා දාලා තිබුණා. දරුවෝ අරහේ මෙහේ ගිහිල්ලා ඔක්කොම කරලා. ඉතින් ඒ පාර මම එතෙන්ට මම පුලුවන් විදියට පිරිත් කියලා. කනට ........ හුස්ම වැටෙන්නේ නැතුව වගේ බැලුවම. මම කනට කරලාම මං ඉතින් අර පිරිත් කිව්වා.
17.0 - 18.0
පිරිත් කියන කොට ඉතින් කට්ටිය අරහේ මෙහේ අතපය දිග ඇරලා. ඒ මහත්තයා අඩනවා. එයාගේ ළමයා ගිහිල්ලා. ළමයා නෑ. අදටත් නැ. ඉතින් ඒගොල්ලොනම් දැන් ජීවත් වෙලා ඉන්නවා. ඒගොල්ලෝ අදටත් ඉතින් මට ගොඩක් පින දෙනෝ දැක්කම. ඇන්ටි ඉතින් අපිට ඒ දවස්වල කොච්චර උදව් කළාද එහෙම කියලා. ඒ අතර වාරේ ඉතින් පන්සලටත් ගියා. පන්සලට ගියකොට හාමුදුරුවෝ ඉතින් පන්සලේ එහේ ඔක්කොම පිරිලා. ඉතින් අපි ලොකු හාමුදුරුවෝ ඒ වෙලාවේ පිරිත් කියලා තියනවා. කට්ටිය පුංචි හාමුදුරුවෝ ටිකයි ඔක්කෝම අර ගෙන තව පන්සලක් තියනවා ඒකට අරන්. පන්සලට කිට්ටු වෙන්න බෑ මඩ. අපි කිව්වා ස්වාමින් වහන්ස ඕන දෙයක් කියන්න අපිට අපි ඔබ වහන්සේලාට ඉතින් අපි පුලුවන් විදියට දානේ එහෙම සකස් කරලා දෙන්නම් කියලා කිව්වා. ඉතින් ලොකු හාමුදුරුවෝ ඒවා ඉතින් පිළි ගත්තා. ඊට පස්සේ ඉතින් ආධාරනම් පුරාම මෙහෙට ආවා.
18.0 - 19.0
හැබැයි අපිටත් ආධාර දුන්නා. මම කිව්වා මට නම් ඕන නෑ. අපි නම් සුනාමියට අහුවුණෙත් නෑ. ඔය ගෙනාවනේ පුරාම වතුර, රෙදි, බත් පැකට් ඒවා හරියට ගෙනාවේ. වාහනවලින් ගෙනාවේ. මම කිව්වා අපිටනම් ඕන නෑ. අපි මේ දුක බලන්න අපි ආවේ. අපිටනම් සුනාමිය පොඞ්ඩක්වත් ආවේ නෑ. අපිටනම් ඕවා එපා. අපි ගත්තේ නෑ.
ගොඩක් මිනිස්සු අයුතු විදියට අර ගෙන තිබුණා.
වැඩක් නෑනේ නෝනා. ඕවා අරගෙන අපි පව් පුරව ගන්නෝ. එතකොට මේ පැත්තේ වෙල් යායක් තිබුණා. ඔය වෙල් යායේ තිබුණා වාහන ඇවිල්ලා තිබුණා. ඔය පෝසිලින් ඒවා පිගන් සෙට් තියෙන්නේ රට ගියපු මිනිස්සු ගෙනාපුවා එහෙම් පිටින් පැකට් කැඩුවේ නැති ඒවා තිබුණා. මනුස්සයොම ගත්තා. වාහනවලින් නම් ඉතින් වැඩක් නෑ. එතකොට රේඩියෝ, කැසට්, ටීවී නැති දෙයක් නෑ. එතකොට ගෙවල්වල ඇදන්, පුටු, මේස මිනිස්සු ගත්තා පුරාම ඒවා.
19.0 - 20.0
මට නම් ...... පස්සේ බැහැල ගියාට පස්සේ කට්ටිය කිව්වා යමුද අර ගේන්න. මම කිව්වා අනේ මටනම් ඕන්නෑ ඔය දර. මම නම් ගේන්නේ නෑ. ඔය කිසි දෙයක් කිව්වා. ඉතින් අපිට අර ඒ දවස්වල වැඩ කළ රාළාහාමි අපිට කිව්වා මේ බඩුමලු තියනෝ බඩු මලු බඩු මල්ලක් දෙන්නම් පාරට එන්න කියලා. අනේ නෝනා මටනම් ඕන නෑ. අපිට නම් ඕව ඕන නෑ. අපිට අයිති නෑ ඕවා. ඒ අයිති මිනිස්සුන්ට ඕව දෙන්න. ඕව අරගෙන අපිට පව් සිද්ධ කර ගන්න බෑ. ඒ විදියයි ඒ මේවෙකේ. ඉතින් ඊට පස්සේ ...... මොකක්ද යූඑස් ආයතනයෙන් ආධාර දුන්නනේ හරියට. ඒකෙන් සෑහෙන ආධාර දුන්නා. ඒ වෙලාවේ ඉතින් සුද්දෝ සුද්දියෝ සුද්දෝ ආවා. සුද්දියෝ ආවා. ඉතින් ඒ වෙලාවේ කථා කවි සින්දු ඔය සුද්දියොන්ට ඕව ඕනනේ. රබන් ගහන ඒවා.
20.0 - 21.0
අපිට ටොපි ඒවා මේවා පුරාම දුන්නා. අන්න ඒවා අපි ගත්තා. ටොපි පැකට් දුන්නා. එතකොට සුද්දියොන්ට ඉතින් අහන්න කිව්වා එක රබානක් ගේන්නෙයි කිව්වා. රබානක් කොහොමහරි කට්ටිය ගෙනාවා. ගෙනල්ලා ඉතින් සුද්දිගේ අත අල්ලවලා මම රබන් ගැස්සෙව්වා. රබන් ගැස්සෙව්වම ඉතින් සුද්දිට හරි සතුටුයි. සුද්දි මට දුන්නා ටොපි පැකට් එකක්. ඉතින් ඔන්න ඔය විදියේ සුනාමියෙන් සෑහෙන තව විදි තිබුණා. ලොකු හාමුදුරුවෝ අපේ තොරතුරු ගත්තා. සුනාමිය සිද්ධ වුණ විදිය පොත්. කොපි පොතක් අපිට හාමුදුරුවොම පොත දීල මේ විස්තර ලියන්න පුලුවන් අය ලියලා දෙන්න කියලා. ලියලා දුන්නා හාමුදුරුවොන්ට. පන්සලේ ඇති ඒව තාම.
ඒක ගොඩක් වටිනව නේද ?
ඔව්. ඒවත් ඉතින් තියනවා. දැන් සුනාමිය මගේ පොත් වගේකුත් ඇති අරව මේව ගොඩක් පුරාම තියනවා.
ලියපුවත් තියනවා ?
ඈ
ලියපුවත් තියනව ද ?
ඔව්
ඔබතුමිය ?
මම බණ පොත් මම ටිකක් පෙන්නන්නම්. මහත්තයලට ඉන්න වෙලාව.....? තියනවද ?
නෑ නෑ
මම ටිකක් පෙන්නන්නම්.
හා හා පෙන්නන්න.
பெற்றோர்களிடத்தையும் சேர்த்தா....?
ஓம். அப்படி கதைய சொல்லுங்க. அம்மா… உங்களுக்கு விருப்பமான மாதிரி...
சரி
உங்கட பெயர விருப்பமென்டா சொல்லுங்க... விருப்பம் இல்லையென்டா சொல்லாட்டியும் பரவாயில்ல.
யாருடையது... பெற்றாரின்றயா?
இல்ல. உங்கட.
சரி. என்ற பெயர் இனி... எனக்கினி... எப்படியென்டாலும் ஒன்றுதான். இப்போ உள்ளவங்களுக்கு தெரியும்தானே... இப்போ இருந்திச்சிதானே குறிப்பிடப்பட்டு... பெயர் தேவையென்டா சொல்லவும் ஏலும் இனி. எப்படிசரி... அப்படியென்டா... நான் நீங்க உங்க எல்லாருக்கும் கடவுள் துணை. கவலையின்றி... நோய்நொடியின்றி... வாழ்க்கை நிலைபேறானதாக அமைந்து... செய்கின்ற... சொல்கின்ற செயல்களெல்லாம் எல்லா வகைலயும் சிறப்பானதாக அமையட்டும் என... வெற்றிமேல் வெற்றி கிடைக்கட்டும் என… நான் முதலில் பிரார்த்திக்கிறன்...
மிக்க நன்றி...
நான் கிராமத்திலிருந்து தொடங்குறன்.
சரி... தொடங்குங்க. அதுக்கு முன்ன கேள்வியொண்ணு கேக்க இருக்கு. நாங்க இத றெக்கோட் பண்ணினத்துக்குப் பரவாயில்லயா?
பரவாயில்ல.
பரவாயில்லயா?
பரவாயில்ல.
சரி.
தப்புத் தவறுகள் இருக்க ஏலும். இனி நாங்க இப்ப வயசான ஆக்கள்தானே...
வயசான ஆக்களிட்டதான் மிச்சம் அறிவு இருக்கு.
நிறைய அனுபவங்கள் இருக்கு அல்லவா?
ஓம். அனுபவங்கள் நெறைய இருக்கு.
இப்போ என்ட பிறந்த ஊரு மாத்தறைக்கும் அங்கால. கலட்டியாவல என்ட கிராமப் பிரதேசம். கலட்டியாவல கம்புறுகமுவ. கலட்டியாவல கம்புறுகமுவதான் தபால் முகவரி. அடுத்தது... நான் பிறந்த ஊரு அங்க. நான் ஊரில 26 வயசுவரை வாழ்ந்தன். அதாவது அந்தக் காலத்துல ஸ்கூலுகளில... இப்ப மாதிரி ஸ்கூலுகளுக்கு சேர்க்கிறத்துக்கு அந்தளவு கஷ்டமில்லயே.... நான் நெனைக்கிறன் ஆறு வயசு பிந்தியிருக்கும் ஸ்கூலுக்கு சேர்க்கைல... இனி அந்த ஸ்கூல்ல... கம்புறுகமுவ மகா வித்தியாலயத்தில படிச்சன். படிச்சிட்டு... அதுக்குப் பிறகு... உயர்தரம்... சாதாரண தரம் வரை... சாதாரண தரத்தில ஆறு பாடம் பாஸ். திறமைச்சித்தி மூணு இருக்குது. சிங்கள இலக்கியம்... சித்திரம்... சுகாதாரம்... முதல் தடவை… கணக்கு பெயில். இனி அதுக்குப்புறவு நான் ஸ்கூலுக்குப் போகாம இருந்தன். முதலாம் முறைல பாஸ் பண்ணல்ல என்று.
அந்த நேரத்தில என்ட அக்கா ஒராள் இருக்கா இங்க எல்பிட்டியில... அக்காவின்ட வீட்ட கூட்டிட்டுப் போய் நான் அங்கு படிச்சன். அங்க நான் சோதினைல பாஸ் பண்ணிட்டன். அங்க... அது அங்க... அதுக்குப் பின்ன... இப்போ அந்தக் காலத்தில இருந்ததானே எட்டாம் வகுப்பு சோதின என்று... சோதின ஒன்று இருந்த அந்தக்காலத்தில. ஜே.எஸ்.சி என்று சொல்ற. அதில மூணு பாடம்தான் இருக்கு. கணக்கும்... நுண்ணறிவும்... சிங்கள மொழியும்... அதிலயும் நான் பாஸ். இப்போ அந்த சோதின இல்ல. அதில பாஸ் பண்ணி... அதுக்குப்புறவு... எங்களுக்குப் படிச்சித் தந்த சேர் குரே என்டு. அவரு எனக்கு சொன்ன. நீ நல்ல உயரம் பெருப்பமான ஆள். பொலிஸுக்கு எடுக்காங்க எட்டாம் வகுப்பு பாஸ் பண்ணின ஆக்கள. விண்ணப்பம் ஒன்றப் போடச் சொல்லி. சேர் என்டு சொல்றயில்ல அந்தக் காலத்துல. சேர் என்டு சொல்றது இங்கிலிஷ் படிச்சுக் கொடுக்கிற ஆக்கள மட்டும்தான். மத்தவங்களுக்கு ஸ்கூல் மாஸ்டர். இங்கிலிஷ் படிச்சிக் கொடுக்குற ஆக்களுக்கு மட்டும்தான் சேர் என்டு சொல்றது.
உண்மையாவா?
ஓம்... ஓம்.. டீச்சர் என்று சொல்றது இங்கிலிஷ்... அந்த ரெண்டு பேருக்கும். இங்கிலிஷ் படிச்சித்தாற ரெண்டு பேருக்கும்தான். இனி... அப்படி இருக்கைல போனேன் அதுக்கு.... அதுக்குப் போன பிறகு... அங்க இங்கிலிஷ்ல நான் பெயில் ஆயிட்டன். அங்க இன்டவியூல. அதுவும் நின்டிட்டு. அதுக்குப் பிறகு நான் இனி ஊர் விடயங்களில கலந்துகொண்டு... இணைஞ்சிட்டன் எல்லா விசயத்திலயும்.... விகாரைல பெண்கள் சங்கத்தில செயலாளரா நியமிச்சிட்டாங்க. அதுக்குப்புறவு... இளம் விவசாயக் கழகம் என்ற ஒன்றிருந்திச்சி எங்கட ஊரில. அந்த இளம் விவசாய கழகத்திலும் செயலாளரா நியமிச்சிட்டாங்க.
பொலிஸுக்குப் போகல்லயா அப்போ...?
பொலிஸுக்குப் போகல்ல. கணிதத்தில பெயிலானதானே... இன்டவியூல... கணிதத்தில அல்ல... இங்கிலிஷ்ல... ஓம்... இங்கிலிஷ்ல... கேட்டவற்றுக்கு பதில் கொடுக்க முடியாமப் போயிட்டு.
அந்தக் காலத்தில பொலிஸுக்குப் போறத்துக்கு இங்கிலிஷ் தேவையா...?
தேவைதான்.
அது எந்தக் காலம்?
தொள்ளாயிரத்தி.... அம்பதுகளில...
அம்பதுகளில...?
ஓம்... ஓம்...
அத்தோட... அந்த... ஊரில... அந்த வேலைகளச் செய்துகொண்டு இருக்கேக்க... அடுத்தது ஊரில இருந்த கிராம அபிவிருத்திச் சங்கமொன்று. அதனூடாக இருந்திச்சி... தும்புக் கயிறு திரிக்கும் ஒன்று. அது கயிறு திரிக்கின்ற... அந்த இடத்திலயும் சங்கமொன்ற அமைத்து.... வயதான ஆக்களுக்கும்... இளைய ஆக்களுக்கும்... எல்லாருக்கும் மெஷின் கொடுத்து... கிராம அபிவிருத்திச் சங்கம் பெரியொரு இடத்தில இருந்திச்சு வீடொன்றில. அந்த நேரம்... அந்த வீட்டில அவற்றைப் போட்டுக்கொண்டு... அதிலயும் நான் செயலாளர். அந்த நடவடிக்கைகளில ஈடுபட்டிருக்கைல... இனி... என் தாய் தந்தையர் இருவரப் பற்றியும் இனி சொல்லத்தானே வேணும்...? அப்பாவின்ற பெயர் எச்.வை. தியோனிஸ். அம்மாவின்ற பெயர் ஐ.பி. டிங்கிஹாமி. அம்மா, அப்பா ரெண்டு பேரும் இனி மிச்சம் நல்லம். ஒருநாளும் எங்களுக்கு கோவம் காட்டினதில்ல. எனக்கு அம்மா ரெண்டு நாள் அடிச்சிருக்கா. அப்பா ஒரேயொரு நாள்தான் அடிச்சிருக்காரு. அவ்வளவுதான். ஸ்கூல்லயும் ஒருநாள் அடி வாங்கியிருக்கிறன். அந்த கொஞ்சமும்தான் முழு வாழ்க்கைக்கும்.
அடுத்தது... தந்தையப் பற்றி என்றா... இனி.... தாய் தந்தை ரெண்டு பேரைப் பற்றியும்... மிச்சம் இனி... அம்மாக்கு எழுத்து தெரியாது. அப்பாக்கு தெரியும் நன்றாக. படிச்சிருக்கிறது அஞ்சு வரைக்கும்... ஆனாலும் விவசாய வேலைகள்... அடுத்தது கிராமத்தில சாதாரணமா... பெரிசாக என்றில்ல... நாட்டு வைத்தியர் ஒராள். நாட்டு வைத்தியர் என்றா... இப்ப மாதிரி கால்நடை மருத்துவர் இல்லையே அந்தக் காலத்தில... அந்தக் காலத்துல மிச்சம் மிருகங்களுக்கு... மாடுகளுக்கு... மாட்டு வைத்தியம் நெறையப் பார்த்தாரு. மாடுகளக் குணப்படுத்தி இருப்பாரு.... நான் நெனைக்கிறன் இனி எங்கட காலத்தில அப்படி... அது ஆயிரத்துக்கும் மேற்பட்டு இருக்கும். எந்த இடத்திலும் செய்வாரு. இப்பயும் அந்த மாடுகள்...
மருந்து இடிச்சி....?
ஓம்.... மருந்து இடிச்சி... அந்த மாடுகளுக்கு... அதை அரைச்சி... அம்மாதான் அரைப்பா. மருந்து வகைகள் எல்லாத்தையும் சொல்லுவாரு. மருந்து வகை இருபத்தி ஒண்ணோ... எவ்வளவோதான் இருக்கு. அந்த மருந்துகள் எல்லாத்தையும் ஒன்றுசேர்த்து அம்மாட்ட சொல்லுவாரு கல்லுல அரைக்கச் சொல்லி. இந்தளவான கைப்பிடி உருண்டை ஒண்ணு மட்டுல அரைச்செடுப்பா.
அப்படி செஞ்சு... அந்த முருங்கை பட்டைகளிலுள்ள சாற்றை ஒரு போத்தலில் எடுப்பா. அதை போத்தலுக்கு எடுத்து பதமா கரைச்சு... அப்படி கரைச்சதை மாட்டுக்குப் புகட்டுவா. மாட்டின் மூக்கின் இரு துவாரத்துக்கும்... மூக்கின் இரு துவாரங்களிலும் பப்பாசிக் காம்பொன்ற எடுத்து.... பப்பாசிக் காம்ப இப்படி வெச்சி... அதால ஊற்றி ஊதுவாங்க. அதுக்குப்பிறகு திரும்ப அவற்றை கரைச்சு....
அப்படியென்றா மாடு அதுவரைக்கும் இருக்குமா?
இருக்கும். அதை கட்டித்தான் வெச்சிருக்கு. அடுத்தது... இந்த... அதை கட்டிப்போட்டு இருக்கிறது நன்றாக இது செஞ்சி... கால்களை அப்படி அசைக்க ஏலாத மாதிரிக்கு. அதுக்குப்பிறகு அந்த... அந்த முருங்கைப் பட்டைச் சாற்றை அந்த கரைச்சி... அந்த உருண்டைய புகட்டுவாங்க. அப்போ வெப்பு. வெப்பு என்றுதான் அவற்றுக்கு சொல்றது. வெப்பு பதினெட்டு ஏற்படுதாம்.
வெப்பு என்கிறது....?
வெப்பு என்கிறது கால்நடைகளுக்கு ஏற்படுகின்ற நோய் அறிகுறி. மாடுகளுக்கு. வேறு பிராணிகளுக்கு அல்ல. மாடுகளுக்கு. மாடுகளுக்கு வெப்பு பதினெட்டு இருக்கு. எனக்கு அவையென்றா நினைவில்ல ஐயா.
வெப்பு பதினெட்டு ஏற்படுதாம். திரும்ப அந்த பாக்கு மரத்தண்டு இருக்கே... பாக்கு மரத்தின்ற... அந்த பாக்கு மரத் தண்டுகளால நெருப்பு மூட்டி... அந்த நெருப்பால இப்படி பாக்குத் தண்டொன்ற எடுத்து... சூடாக்கி மாட்டின் மேல ஒத்தடம் கொடுக்குற. அந்த குளிர் வருவதால. அது ஒண்ணு. குளிர் ஏற்பட்ற வெப்பு ஒண்ணு. அந்த முறைக்கு அப்பா... இன்னும் நெறைய வகைகள் இருக்கு இனி. விவசாயம் செய்திட்டு இருக்கைல.... தோட்டத்தில இனி... தோடை, வாழை அவை மேட்டு நிலப் பயிர்ச்செய்கை. சேற்றுப் பயிர்ச்செய்கை.... அப்பாவோடு தங்கச்சியும் நானும்... எங்கட குடும்பத்துல ஆறு பேர். நானும் அக்காமாரும்... எல்லாமாக அஞ்சு பொம்புளப் புள்ளைங்க. ஒரு அண்ணா. எங்களுக்கு அக்கா மூணு பேர். அதுக்கடுத்தது என் அண்ணா. அண்ணாவிற்கு அடுத்ததாக இளைய ஆக்கள் நானும் தங்கச்சியும். இப்போ அந்த மூணு பேரிலயும்... நாங்க ஆறு பேரிலயும் இப்ப இருக்கிற ஒரு அக்கா எல்பிட்டியில. அடுத்தது நான் இங்க. அண்ணா அங்க கலட்டியாவலைல.
எடுத்ததுக்குப் பரவாயில்லயா? (போட்டோ)
பரவாயில்ல. எடுங்க.
அதுக்குப்பிறகு....?
அந்த கொஞ்சத்தயும் திரும்ப சொல்லணுமா?
சொல்லுங்க.... இல்ல.. இல்ல... போட்டோ ஒண்ணு எடுக்க.
அதுக்குப் பிறகு... அந்த அண்ணாவுமாக குடும்பத்தில ஆறு பேர். ஆறு பேரில மூத்த அக்காவும் அதுக்கு அடுத்த அக்காவும்.... சின்ன அக்கா இங்க எல்பிட்டியில இப்போ இருக்கிறா. வயது 80 மட்டுல ஆகுது. அண்ணாவுக்கும் இப்போ வயது 83 என்னவோ ஆகுது. எனக்கு 77 வயசாகுது. தங்கச்சி செத்துட்டா. தங்கச்சி சாகேக்க... தங்கச்சிக்கு அந்த... தையிரொய்ட் ஏற்பட்டு... மருந்து செய்த. ஆனாலும் அவ சரியான சோம்பேறி. அவவும் கலியாணம் முடிச்சிருந்த ஸ்கூல் சேர் ஒருவர. இனி அவ படுக்கைலயே இருந்து... சோம்பேறித்தனத்தோடயே... பலவீனத்தோடயே... அவவின்ற மனசு சரியான சோம்பல்தான். அவ இனி செத்திட்டா. இப்போ நாங்க மூணு பேர்தான் இருக்கோம்.
இனி அம்மா... எங்கட அம்மாவுக்கு நன்றாகத் தெரியும் பல வடிவங்களில பாய்கள் இழைக்க. மிக அழகாக... சிக்கல் வழி வடிவங்கள்... (Labyrinth) சிக்கல் வழி வடிவங்கள் இருக்கே...,
ஓம்.
அது வெஸ்ஸந்தர அரசர் புள்ளைங்கள தானம் கொடுத்த இடம். அதை எங்களின்ற அம்மா பின்னுவா பாய்களில வடிவங்களாக... மெல்லிய நாணல் புல் வகைகளக்கொண்டு பாய்களில் பின்னுவா சிக்கல் வழி வடிவங்கள. மிக அழகாக அப்படிப் பின்னிப் பின்னி... பின்னி... ரெண்டு புள்ளைங்களையும் தானம் கொடுக்கிறதை... அந்தப் புள்ளைங்க ரெண்டு பேரும் அந்த... ‘ஜுஜக்க’ என்கிற பிராமணரிடம் தானம் கொடுப்பதை அம்மா பல வடிவங்களில இப்படி பின்னுவா நாணல் புற்களால. பின்ன முடியும் எங்கட அம்மாவால. எழுத்துக்கள் ஏலாது. இனி... அப்படித்தான் பெற்றாரின்ற தகவல்கள். அதுக்குப்புறகு நான்….
அதாவது... பாயைப் பின்னி முடிஞ்ச பிறகு வேறு நாணல் புற்களால....?
ஓம். வேற நாணல் புற்களால அந்த... அவ்வகையான வடிவங்களப் பின்னுவா... சிக்கல் வழில போகணுமே ஏழு சுற்றுக்கள். அந்த ஏழு சுற்றக்களிலும் அந்த ‘ஜுஜக்க’ என்கிற பிராமணரிடம் ரெண்டு புள்ளைங்களையும் தானம் கொடுக்கிற…. அம்மா பின்னுவா.
அப்படிச் செய்த ஒண்ணு இருக்கா பார்ப்பதற்கு...? அப்படிப் பின்னிய ஒண்ணு...?
இப்போதென்றா இல்லம்மா.
அநியாயம்...
ஓம். இருந்திருந்தா.... இப்போ எனக்கு நினைவுக்கு வருது அதைச் சொல்லும்போதுதான். எங்கட அம்மா அதுக்குப்பிறகு பன் பாய்கள் பின்னுவா. பன் என்றது... அறுவடை... அந்த அறுவடைகளின்போது அந்தக் கதிர்களை வெட்டிக்கொண்டு வந்து காய்ச்சி... அதில வடிவங்கள் போட்டு... சாயங்கள் போட்டு... ஆனால் பன் பாயொன்று எங்கட சின்ன மகளின்ற வீட்ட இருக்கு. திஹகொடைல. இந்த... இப்போ நினைவு வருகுது அதைக் கொண்டுவந்திருக்கலாம் என்டு. அதுக்குப்புறகு இனி... பின்னுவா மிக வடிவாக. எங்கட அப்பாட மூணு மாத அன்னதானத்திற்கும் அம்மா அப்படியானதில் இருந்து ஒரு பாயை 'அட்டபிரிகர'க்கு காணிக்கை கொடுத்தார் பின்னி. இனி... அங்க நாங்க ஒரு குடும்பமாக இருக்கும் காலத்தில அம்மா விகாரை செயற்பாடுகளச் செய்திட்டு இருந்தா. நான் பன்னிரெண்டு வயசிலிருந்து, சீலம் (சில்) அனுஷ்டிக்கிறத்துல பங்காளரானன். மாமியுடன் சேர்ந்து பங்காளரானன். அப்பாவின்ட தங்கச்சியுடன். அவங்கட வீடும் எங்கட வீடும் அப்படியும் இப்படியும். அது மாமி. அதுக்குப் பிறகிருந்து இருபத்தி ஆறு வயசில நான் கலியாணம் கட்டிட்டன். இங்க வந்தன்.
1965 மே 12 இல நான் இங்க வந்தன். இப்போ அம்பது வருஷங்கள் ஆகுதுதானே சேர்? ஓம். இனி அந்த இந்த.... அதுக்குப்புறவு எனக்கு இந்த ஊருக்கு வந்த பிறகும்... இனி இப்ப எந்தப்பிரச்சினையும் இல்ல. அய்யோ... அம்மாவும் அப்பாவும் மிச்சம் நல்லம். எனது நெருங்கிய அத்தை. அந்த அந்தக் குடும்பத்தின் பெரிய ஐயாட மகனைத்தான் நான் கலியாணம் கட்டினது. இனி... அவரோடு கலியாணம் கட்டி... புள்ளைங்க மூணு பேர் இருக்காங்க. ஒரு மகனும் ரெண்டு மகள்மாரும். பெரிய மகள் ரத்னபுரியில கலியாணம் கட்டியிருக்கா. சின்ன மகள் திஹகொடைல கலியாணம் கட்டியிருக்கா.... இப்ப இந்த மகன் இருந்திட்டுப் போனாரு... இங்க புள்ளைக்கு சுகமில்லாதபடியால. இனி... நான் இந்த.... ஊருக்கு வந்ததிலிருந்து இந்த ஊரிலயும் இனி... விகாரை செயற்பாடுகளில ஈடுபட்டுக்கொண்டு... சீலம் (சில்) அனுஷ்டிக்கிறத்துல பங்காளராகி... எல்லா... அந்த ஒரு போயாவையும் விடல்ல. அம்மா அப்பாக்கள் இருக்கையில அவங்களுக்கு சீலம் (சில்) அனுஷ்டிக்கிறத்துல பங்காளராவதற்கு உதவி ஒத்தாசைகள் செஞ்சன். அவங்க இறந்த பின்ன நான் அன்டையில இருந்து பங்காளராயிருக்கன் எல்லாப் போயாவுக்கும்.
இனி... இந்த முறையும் பங்காளரானன். இதுக்குப் பிறகுதான் வெசாக் போயாவுக்கு நான் இந்த முறை சீல அனுஷ்டானத்தை பூர்த்தி செய்துகொண்டன். நான் சீல அனுஷ்டானத்த பூர்த்தி செய்யிறயில்ல. எந்தநாளும் அந்த விகாரைக்கு முன்ன ஆக்கள் இருந்தாங்க. இப்ப ஆக்கள் இருக்கிறயில்ல. ஆக்களுக்கு முடியல்ல என்று போயிடுவாங்க. இனி நான் சீல அனுஷ்டானத்த பூர்த்தி செய்யிறயில்ல. நானும் அந்த… பரணவித்தாரண என்ற ஒராள் இருக்கிற. அந்த ஐயாவும் நாங்க எல்லாரும் சீல அனுஷ்டானத்தப் புதுப்பிச்சிட்டு... வீடுகளுக்கு வந்து, அதுக்குப்பிறகுதான் நாங்க சீல அனுஷ்டானத்த பூர்த்தி செய்வோம். எங்கட மகனும் சீல அனுஷ்டானத்த பூர்த்தி செய்வாரு. மகனும் போவாரு. இனி இங்க வந்தும்... எங்கிட்ட இருக்கு புண்ணிய நூல்கள் நான் எழுதி இப்போதைக்கு இருக்கு. நான் சமயஞ்சார் புண்ணிய நூல்கள் நெறைய எழுதியிருக்கன். எண்பத்தி நாலாயிரம் தூய தர்மங்கள் இருக்கே... எண்பத்தி நாலாயிரம்... நான் நெல் விதைகளை எண்ணிப்பார்த்தன் மிஸ்... நான் அந்த நெல் விதைகள... அந்த ஒருநாள்.. கொட்டுவேகொட தம்மாவாஸ பிக்கு அந்த புண்ணிய கருமத்தப் பற்றிக் கதைத்தாரு. அதுபற்றிய எழுதின புத்தகம் ஒண்ணு இருந்திச்சு.
நான் அந்தப் புத்தகத்தப் பார்த்தன். புத்தகத்தை வாசிக்கையில இருந்திச்சு... பக்தியுள்ள பெண்மணி ஒருவர் இந்த முன்னைய காலத்தில.... புதிதாக தாதுகோபம் ஒன்றக் கட்டுவதற்கு ஆரம்பிக்கின்ற சந்தர்ப்பத்தில அந்த பக்தைக்கு நினைவு வந்திச்சாம்... இந்த தாதுகோபத்தை அமைத்து முடியும்போது, தான் புதிதாக பகவான் புத்தருக்குப் படைக்கும் பாலுடன் சமைத்த உணவைத் தயாரித்து எண்பத்தி நாலாயிரம் தூய தர்மங்களுக்குப் பாலாகாரம் படைப்பதாக புதிதாக அமைக்கப்படுகின்ற கோபுரத்தில மணிமகுடமிடுகின்ற நாளில. அந்த புண்ணிய கருமத்த நான் கண்டன். நானும் இனி அதைக் கண்ட நாளிலிருந்து எனக்கும் அதில் சந்தர்ப்பமொன்று... அய்யோ எனக்கும் இந்த புண்ணிய கருமத்த செய்ய ஏலும் என்று சொல்லிச் சொல்லி... நானும் நெனச்சி... நெனச்சி... இருந்த நேரத்திலதான் சுனாமி வந்தது இங்க. இந்த ஊருக்கே. சுனாமி வந்து... இப்ப இந்த எங்கட விகாரை இருக்குதுதானே... அது சுனாமிக்குப் போயிட்டுது. பிக்குமாரும் போயிட்டாங்க. பஞ்ஞாசேன பிக்குவும் சுனாமியில் அகப்பட்டாரு. ஏனைய பிக்குமார் தப்பிட்டாங்க.
சில் எடுத்த எல்லோரும் மாதிரி... கொஞ்சம்பேர் செத்திட்டாங்க. கொஞ்சம்பேர் மிஞ்சினாங்க. அன்டைக்கு நான் சில் எடுக்குறத்துல பங்காளராகல்ல. அன்று நான் பெரிய விகாரைல பங்காளரானன். சுதர்ஷனி விகாரைல. அன்டைக்கு நான் பங்காளராகல்ல. அதுக்குப்பிறகு என் மகனும்... நானும் நாங்க ரெண்டு பேரும்... நான் குசினில இருந்திட்டு தேங்காய் துருவிக்கொண்டு இருக்கைல மார்க்க உபதேசம் (பன) பண்றது கேட்டிச்சி. அந்த நேரத்தில நான் வந்திட்டு... இந்த வீடல்ல இருந்தது. இங்க வேறொரு வீடு. பழைய வீடொன்டு. அதுக்குப் பிறகு... இந்த... நானும் வந்திட்டு... அந்த இடத்தில இருந்திட்டு தேங்காய் துருவித் துருவி... மார்க்க உபதேசம் (பன) கேட்டன். அப்படி கேட்டிட்டு இருக்கைல அந்தா.... ஒரு சத்தம் கேட்டிச்சி.... அப்படி சத்தம் வரவும் நான் அதை குசினியில வெச்சிட்டு நான் இந்த... மேல போனன். மேல போய்ப்பார்த்தா... அந்த ஆக்கள் சொல்றாங்க... நான் கேட்டன் என்ன அந்த சத்தம் என்டு...? அப்போ... இந்த சங்கமித்தா பெரஹர... டிசம்பர் மாசம் சங்கமித்தா பெரஹர இருக்குதானே... சங்கமித்தா பெரஹரக்கு இந்த நடனங்கள் பழக்குறவங்க சத்தம் போட்றாங்க என்டு.
அப்போ இங்க ஆக்கள் வாறாங்க... வாறாங்க... 'எங்கட குடும்பம் முடிஞ்சிட்டு... எங்கட வீடு போயிட்டுது... புள்ளைங்க இல்ல' என்டெல்லாம் சொல்லி சத்தம் போட்டுக்கொண்டு. அந்த நேரம் சுனாமி அந்த இடத்துக்க மூணு முறை வந்து போயிருக்குது. மீன்களும்கூட இங்க வந்திட்டுது. அதுக்குப் பிறகு... எங்கட வீடுகளுக்கு பாதையிலுள்ள எல்லா ஆக்களும்.... இங்க இனி... இங்கயென்டா வரல்ல. இனி இங்க குடும்பமொன்டு இருந்திச்சி ஒரு மாசமாக. எல்லாம் நாங்க இது செஞ்சிட்டு... அதுக்குப்புறகு எங்கட மகன் என்ன செஞ்சாரு... அப்ப... அந்த… இந்த மகன்ட மனைவிக்கு அந்த சுகமில்லாம இருக்கிற புள்ள கிடைக்க இருந்த. நாலு மாசம் மட்டுல. அதுக்குப்பின்ன மகன் செஞ்ச வேல... பணத்தையும் தங்க நகைகள் எல்லாத்தையும் போட்டுக்கொண்டாரு பொக்கற்றில... எடுத்துக்கொண்டு மகன்... நாங்க எல்லாரும் அந்த மேலுக்குப் போய்... அந்தப் பக்கத்தில வீதிக்கு. இனி அங்க போய் நாம இருக்கோம்... ஆக்கள் வாறாங்க... வாறாங்க... வாறாங்க... இனி... சரியா செய்றத்துக்கு ஒண்ணுமே இருக்கல்ல. ரெத்தம் சொட்டச் சொட்ட வாறாங்க... அம்மாமார் தலசுத்தி விழுந்திருக்காங்க... இந்தமாதிரி பேமண்டுகளில.
புள்ளைங்க... எங்கட புள்ளைங்க இல்ல.. அய்யோ மகள் இல்ல... அப்படியானதத்தான் சொல்லிட்டிருந்தாங்க. இனி என்ன செய்ய? அந்த நேரம் ஆக்கள்கள் இதெல்லாத்தையும் உடச்சிக்கொண்டு... இதெல்லாம் கீறுப்பட்டு... அப்படி... இப்படி... என்னாலயும் இனி செய்ய ஒண்ணும் இருக்கல்ல. நாங்க அந்த இருந்த இடத்து வீட்டுல நான் செஞ்ச வேல... அந்த... 'மக்குலத்த' இருக்கே... அது மருந்துதானே... 'மக்குலத்த' நெறைய சுரண்டி சுரண்டி நெறைய எடுத்தன் வேலிகளில இருந்து. அந்த வேலிகளில இருந்திச்சி இப்படி... வேலியில இருந்து சுரண்டி... சுரண்டி எடுத்தன். எடுத்து... பெரிய மண் சட்டியொன்ட... மண் சட்டியொண்டுல போட்டு அந்த கல்லால அரைச்சன். எல்லாத்தையும் அரைச்சன். அரைச்செடுத்து எல்லாரிடயும் அந்த எல்லாப் புண்களிலும் பூசினன்..... ரெத்தம் வாறது நின்றிடுச்சி. இன்டைக்கும் அந்த ஆக்கள் சொல்லுவாங்க... இப்ப... அதுக்குப்புறகு... அந்த அம்மாமார இப்படிக் கொண்டுவந்து போட்டிருந்தாங்க. புள்ளைங்க அங்க இங்க போய்ட்டுது. இனி அந்தநேரம் நான் அங்க நான் ஏலுமான வரைக்கும் பிரித் ஓதி... காதில... மூச்சு விடாதமாதிரி பாக்கக்கொள்ள... நான் காதுக்குக் கிட்டப்போய்... நான் இனி அந்த பிரித் ஓதினன்.
பிரித் ஓதும்போது இனி... ஆக்கள்கள் அங்க இங்க கையக்கால நீட்டுறாங்க. அந்த ஆள் அழுகிறாரு. அவர்ட புள்ள போயிட்டுது. புள்ள இல்ல... இன்றுவர இல்ல. இனி அவங்களென்டா இப்ப வாழ்ந்திட்டு இருக்காங்க. அவங்க இண்டைக்கும் இனி எனக்கு நெறைய புண்ணியம் தாறாங்க கண்டவுடனே. 'ஆண்டி... இனி எங்களுக்கு அந்த நாட்களில எவ்வளவு உதவி செய்த என்டு... அந்தநேரம்...' இனி விகாரைக்கும் போன... விகாரைக்குப் போனா... பிக்குமார்... இனி... விகாரைல அங்க எல்லாம் நெறஞ்சிட்டு ஆக்கள். இனி எங்கட பெரிய பிக்குமாரு அந்தநேரம் பிரித் ஓதியிருக்கிற. ஆக்கள்... சின்ன பிக்குமார் கொஞ்சம்பேர்... எல்லாரையும் எடுத்துக்கொண்டு வேறொரு விகாரை இருக்கிற. அதற்குக் கூட்டிப் போயிருக்கிற. விகாரைய நெருங்க ஏலா சேறு. நாங்க சொன்னம் 'சுவாமி என்ன என்டாலும் சொல்லுங்க எங்களுக்கு... நாங்க உங்கள்களுக்கு எங்களால ஏலுமான வரைல அன்னதானங்கள் அப்படி தயார் செஞ்சி தாறம் என்டு' சொன்னம். இனி பெரிய பிக்கு அவற்றை ஏத்துக்கொண்டாரு... அதுக்குப்புறகு... இனி நெறைய நிவாரணங்கள் இங்க வந்த.
ஆனா... எங்களுக்கும் நிவாரணம் தந்தாங்க. நான் சொன்னன் எனக்கென்டா தேவையில்ல. நாங்க என்டா சுனாமிக்கு அகப்படவும் இல்ல. அந்த கொண்டு வந்தாங்களே எல்லாம்... தண்ணி... துணி... சோத்துப் பார்சல்... அப்படி நெறையக் கொண்டு வந்தாங்க. வாகனங்களில கொண்டு வந்தாங்க. நான் சொன்னன் எங்களுக்கென்டா தேவையில்ல. நாங்க இந்த துக்கத்த விசாரிக்கத்தான் வந்தது. எங்களுக்கென்டா சுனாமி கொஞ்சமும் வரல்ல. எங்களுக்கென்டா அவை தேவையில்ல. நாங்க எடுக்க இல்ல.
நெறைய ஆக்கள் பிழையான வகைல எடுத்திருந்தாங்க.
பிரயோசனமில்லையே அம்மா... அவற்றை எடுத்து நாங்க பாவத்த சேர்க்கணுமே... அப்போ இந்தப் பக்கத்தில வயல்வெளி ஒண்ணு இருந்திச்சி. அந்த வயல்வெளியில வாகனங்கள் வந்திருந்திச்சி. அந்த பீங்கான் செட்டுக்கள்... வெளிநாட்டுக்குப் போன ஆக்கள் எடுத்து வந்தவைகள் அப்படியே.... பெக்கற் உடைக்காம அப்படியும் இருந்த. ஆக்கள்கள் எடுத்தாங்க. வாகனங்களில என்டா இனி வேலயில்ல. அதேபோல ரேடியோ, கெஸட், டீவி... இப்படி இல்லாத ஒண்ணு இல்ல. அதேபோல வீடுகளின்ற கட்டில்கள்... கதிரைகள், மேசைகள்... அவற்றை எல்லாம் ஆக்கள் எடுத்திட்டாங்க.
எனக்கென்டா... பிறகு குறஞ்சி போன பின்னால ஆக்கள் சொன்னாங்க... போவோமா எடுத்து வாறத்துக்கு என்டு. நான் சொன்னன் அய்யோ... எனக்கென்டா தேவல்ல அந்த கொள்ளி. நானென்டா எடுத்து வாரல்ல அந்த ஒண்டயும்... என்டு சொன்னன். இனி... எங்களுக்கு அந்த நாட்களில... வேல செஞ்ச கிராம அலுவலர் சொன்னாரு இந்த பொருள் சாமான்கள் இருக்கிற. பொருள் சாமான்கள் பொதி ஒண்ணு தாறன் வீதிக்கு வாங்க என்டு. அய்யோ அம்மா எனக்கென்டா தேவயில்ல. எங்களுக்கென்டா அவை தேவயில்ல. எங்களுக்கு சொந்தமில்ல அவை. அவை சொந்தமான ஆக்களுக்கு அவற்றக் கொடுங்க. அவற்ற எடுத்துக்கொண்டு எங்களுக்கு பாவத்த ஏற்படுத்திக்கொள்ள தேவல்ல. அந்தமாதிரிதான்... இந்த இதுல. இனி அதுக்குப்புறகு... என்ன.. அது... யூஏஎஸ் நிறுவனத்தால நிவாரணம் கொடுத்ததே நெறைய... அதால நெறைய நிவாரணம் கொடுத்ததானே...? அந்த நேரம் இனி வெள்ளக்காரங்க... வெள்ளக்காரப் பெண்கள் வந்தாங்க... இனி.. அந்த நேரம் கதை... கவிதைகள்... பாட்டுகள் அந்த வெள்ளக்காரப் பெண்களுக்கு வேணும்தானே... ரபான் அடிக்கிற அப்படி...
எங்களுக்கு டொபி... அது இது என்று எல்லாம் தந்தாங்க. அந்தா அவற்றை நாங்க எடுத்தம். டொபி பக்கற் தந்தாங்க. அப்போ வெள்ளக்காரப் பெண்களுக்கு இனி கேக்குறத்துக்கு ரபான் ஒண்ட கொண்டு வரச்சொல்லி சொன்னாங்க. இனி எப்படிசரி ஆக்கள் ரபான் ஒன்றக் கொண்டு வந்தாங்க. கொண்டு வந்து இனி வெள்ளக்காரப் பெண்னின்ற கையப் புடிச்சி... நான் ரபான் அடிச்சிவிட்ட. ரபான் அடிச்சி விடவும் இனி... வெள்ளக்காரப் பெண்ணுக்கு சரி சந்தோசம். அவ எனக்கு தந்தா டொபி பக்கற் ஒண்ணு. அந்தா... அதுபோல சுனாமியில நெறைய இன்னும் வழிகள் இருந்த. பெரிய பிக்கு எங்களிட்ட தகவல்கள எடுத்தாரு. கொப்பி ஒண்ணு எங்களுக்கு பிக்குவே தந்து... சுனாமி ஏற்பட்ட முறை பற்றிய இந்தத் தகவல்கள எழுத முடியுமான ஆக்கள் எழுதித் தாங்க என்டு சொல்லி. எழுதிக் கொடுத்த பிக்குகிட்ட. விகாரைல இருக்கும் அவை இன்னும்.
அவை ரொம்பப் பெறுமதியானவைகள்.... இல்லையா?
ஓம். அவை இனி இருக்கு. இப்ப சுனாமி.... இந்த என் புத்தகங்கள் கொஞ்சமும் இருக்கும் அந்த... இந்த.... நெறைய.
எழுதியவையும் இருக்கு?
என்ன...?
எழுதியவையும் இருக்கா?
ஓம்.
நீங்க?
நான் உபதேசப் புத்தகங்கள்... நான் கொஞ்சம் காட்டுறன். சேர் உங்கள்களுக்கு இருக்கிறத்துக்கு இரவாகுதா?
இல்ல... இல்ல...
நான் கொஞ்சம் காட்டுறன்.
சரி... சரி... காட்டுங்க.
