Before the conflict my father did agriculture work. Later he sold land and gave my sister in marriage. Now we don’t have any land. Before the unrest we lived comfortably. Now our father breaks stones to survive. One of my sisters completed her grade 8 and went abroad. She helped us to build the house and got me married. Three out of four of us got married.

කලබල වලට ඉස්සරවෙලා හොඳට කුඹුරු කළා. අපේ ඉඩම් විකුණලා තමයි තාත්තා අපේ සහොදරීව විවාහ කරදුන්නෙ. අපිට දැන් ඉඩම් එකක්වත් නැහැ. කලබල වලට ඉස්සර හොඳට හිටියා. දැන් තාත්තා ගල්කඩලා තමයි ජීවත් වෙන්නේ. නංගි අට වසර ඉගෙනුම ලබම්න් සිටියදී රට ගියා. එයා ගේ හදලා පසුව මාව විවාහ කරලා දුන්නා. අපෙන් හතර දෙනෙකුගෙන් තුන් දෙනෙක් විවාහ වුණා.

வாப்பா கல் உடைக்கிறது. விவசாயம் செய்தார். குழப்படிக்கு முன்னால் நல்லா வெள்ளாண்மை செய்தார். பிறகு காணி எல்லாம் வித்துதான் சாச்சாவிற்கு கலியாணம் செய்தது. காணியும் எங்களுக்கு இல்ல. வன்செயலுக்கு முன்ன நல்லா இருந்தோம். இப்ப வாப்பா கல்லுடைத்துதான் எங்கள வளர்த்தது. தங்கச்சி 8ம்ஆண்டு படிச்சத விட்டு போட்டு வெளிநாடு போனார். வீடு கட்டி பிறகு எனக்கு கல்யாணம் முடிச்சி தந்தா. 4 பேரில் 3 பேர் கல்யாணம் முடித்து விட்டோம். இன்னும் ஒரு தங்கச்சி இருக்கிறா.

I have three children and my husband works as a labourer. I have to say that we have improved in our economic situation than before. Before the conflict we were happy and lived comfortably. During the conflict our home was destroyed. We didn’t even have anything to wear. Now we are happy. Before the conflict we lived in harmony but after conflict there is a difference between races.

මට ළමයි තුන්දෙනෙක් ඉන්නවා. ස්වාමි පුරුෂයා කුලී වැඩ කරනවා. කලින් හිටියට වඩා දැන් දියුණු වෙලා ඉන්නවා කියලා තමයි කියන්න ඕන. කලබල වලට ඉස්සර අපි ඉතා සතුටින් වත්පොහොසත්කම් ඇතිව හිටියා. කලබල වලදී ගෙවල් දොරවල් නැතිවුණා. අඳින්න ඇඳුමක්වත් නැතිව තමයි දුක්වින්දේ දැන් සතුටින් ඉන්නවා. කලබල වලට ඉස්සර සමගියෙන් තමයි හිටියේ. කලබල වලදී ජාතීන් අතර වෙනස්කමි තිබුණා. දැන් සමගියෙන් ඉන්නවා.

எனக்கு 3 பிள்ளைகள் கணவர் கூலி வேலை செய்கிறார். முன்னைய விட இப்ப முன்னேறி இருக்கிறம் எண்டுதான் சொல்லோணும். பிரச்சனைக்கு முதல் நாங்க ரொம்ப சந்தோசமாகவும் வசதியாகவும் இருந்தம். பிரச்சனையில் வீடு வாசல் எல்லாம் அழிஞ்சிட்டு உடுக்க உடையும் இல்லாமத்தான் கஸ்டப்பட்டோம். இப்ப சந்தோசமாக இருக்கிறம பிரச்சனைக்கு முதல் ஒற்றுமையாகத்தான் இருந்தம். பிரச்சனையில இனத்துக்கிடையே வேறுபாடு இருந்தது. இப்ப ஒற்றுமையாக இருக்கிறம்

There were five in our family including our father and mother with 3 girls. The ethnic unrest started in 1989. Families ran everywhere. During the Tamil/Muslim unrest, our house was fully damaged. Our things were burnt. We went to a mosque as refugees. They gave us food and clothes. We didn’t have any books or exercise books. We lived with much difficulty. We were in the camp for one and a half years. They gave us assistance to build a house. Government didn’t complete the house. They gave us 25000 and cement. we built the house with our own money too. We used to make tents. We kept our things and lived there. When we slept, the women and men slept separately. We prayed separately. There were toilets at the mosque. There were wells in the houses nearby and we bathed there.

අම්මා තාත්තා සමග පවුලේ ගැහැණු දරුවො 3 දෙනයි. ඔක්කොම 5 දෙනයි. 1989 වර්ෂයේ ජාතිවාදී කලබල ඇතිවෙලා පවුල එහෙ මෙහෙ සී සී කඩවෙලා ගියා. දෙමළ මුස්ලිමි ජාතිවාදී කලබල වලින් අපේ ගෙදර සම්පූර්ණයෙන්ම විනාශ කරලා තිබුණා. ගෙයි ඇතුළෙ තිබුණු බඩුමුටිටු ඔක්කෝම පිච්චුණා. අපි පල්ලියකට ගිහිල්ලා සරණාගතයේ වෙලා හිටියා. එහෙදි අපට කෑම බීම ඇඳුම් පැළඳුම් ඔක්කෝම දුන්නා. ඉගෙන ගන්න පොත්පත් කොපි පොත් කිසිවක්ම නැහැ. හරි අමාරුවෙන් තමයි හිටියේ. කඳවුරේ අවුරුදු එකහමාරක් හිටියා. ගේ හදන්න උදව් කළා. රජයෙන් ගේ සම්පූර්ණයෙන්ම හදලා දුන්නෙ නැහැ. රු.25,000/= දීලා සිමෙන්ති දුන්නා. අපේ වියදමත් දාලා තමයි ගේ හදාගත්තේ. ටෙන්ට් ගහලා අපේ බඩුමුටිටු ටික තියාගෙන එහෙ හිටියා. නිදාගන්න කොට පල්ලියෙ පිරිමින්ට වෙනමයි, ගැහැණුන්ට වෙනමයි වෙන්කරලා තිබෙනවා. ආගම කියන්න පිරිමින්ට එළියේ පල්ලියනේ. පල්ලියේ වැසිකිළි එහෙමත් තිබුනා. ළඟපාත ගෙවල්වල ළිං තිබුනා. ළිං වලින් නාගත්තා.

வாப்பா உம்மாவோட பொம்பள பிள்ளைகள் 3 5 பேர் குடும்பத்தில். 89ம் ஆண்டு இனக் கலவரம் ஏற்பட்டது. குடும்பங்கள் அங்குமிங்குமாக சிதைந்து ஓடிட்டம். தமிழ் முஸ்லீம் இடையிலான இனக்கலவரத்தில் எங்கட வீட்ட பள்ளி வாசல் புல்லா சேதமாக்கிட்டாங்க. வீட்ட உள்ள சாமான்கள் எல்லாம் எரிஞசிட்டு நாங்க ஒரு பள்ளியில போயி அகதிகளாக இருந்தோம். அங்க எங்களுக்கு உணவு உடை தந்தாங்க. படிக்க புத்தகம் கொப்பி எதுவுமேயில்ல.சரியான கஸ்டமான நிலையில்தான் இருந்தோம்.முகாமில் ஒன்றரை வருசம் இருந்தோம். வீடு கட்ட உதவி செய்தாங்க. அரசாங்கத்தால வீடு புல்லா கட்டித் தரல. 25 ஆயிரம் ரூபாய் தந்து சீமேந்து தந்தாங்க. எங்கட செலவாலயும் போட்டுவீட்டக் கட்டினம். டென்ட் அடிச்சு எங்கட பொருள்ளெல்லாம் வச்சு அங்க இருந்தோம். தூங்கிற நேரம் பள்ளிக்குள்ள ஆண்களுக்கு வேறயா பெண்களுக்கு வேறயா தொழுகிறது ஆண்களுக்கு வெளியில பள்ளி வாசல்தானே பள்ளி வாசல்ல மலசலகூடம் எல்லாம் இருக்கு. பக்கத்து வீடுகள்ல கிணறுகள் இருக்கு கிணறுகள்ல குளிக்கிறது.

During the unrest, we were angry. Now it is not so. We don’t want that in the future. We don’t want our children to suffer the difficulties we did. Government didn’t offer us any assistance. But they gave us some aid to build a house. As we have lost everything, it will be helpful to us, if there is any assistance from anyone else.

කලබල කාලයේ පොඩි තරහක් තිබුණා තමයි. දැන් එහෙම නැහැ. අනාගතයේදී එහෙම වෙන්න හොඳ නැහැ. අපි විඳපු දුක් වේදනා දැන් ඉන්න අපේ ළමයින්ට විඳින්න සිද්ධවෙන්න එපා කියන අදහසක් අප තුල තිබෙනවා. මම ඉස්කෝලෙ යන කාලේ හරි අධ්‍යාපනයක් තිබුණෙ නැහැ. අපට රජයෙන් මොකුත් දුන්නෙත් නැහැ. ගේ හදන්න විතරයි උදව් කළේ. විනාශයට පත්වූ අපට සහනාධාරයක් දෙනවා නම් ලොකු උදව්වක් වෙනවා.

வன்செயல் நேரம் கொஞ்சம் கோபமாகத்தான் இருந்தது. இப்ப அப்படி இல்ல. எதிர்காலத்தில் அப்படி வரக்கூடாது. நாங்க பட்ட கஸ்டம் இருக்கிற எங்கள் பிள்ளைகள் படக்கூடாது என்ற எண்ணம் எங்களுக்குள் இருக்கிறது. நாங்க படிக்கிற நேரம் ஒழுங்கான படிப்பே இல்ல எங்களுக்கு அரசாங்கத்தால எதுவுமே தரல. வீடு கட்டிறதுக்கு மட்டும்தான் உதவி செய்தாங்க. அழிஞ்ச எங்களுக்கு நிவாரணம் ஒன்டு தந்தால் உதவியாக இருக்கும்.

As the Tamils destroyed our places, we hated them. We were happy when Muslims destroyed their places. We were happy when what they did to us, happened to them. They shot two persons in Veeramunai. They said that the Muslims shot them and shot all the Muslims during prayers. They broke the mosque too. Some men were wounded but there was no lives lost in the mosque.

දෙමළ ජනතාව අපේ ස්ථාන විනාශ කළ නිසා අපි ඔවුන්ට වෛර කළා. මුස්ලිම්වරු ඔවුන්ගේ ස්ථාන විනාශ කළ විට අපි සතුටට පත් වුනා. අපිට කරපු දේම එගොල්ලන්ට වුනාම සතුටක් ඇති වුනා වීරමුනෙයිවල දෙදෙනෙකුට වෙඩි තිබ්බා. ඒගොල්ලන්ට වෙඩි තිබ්බේ මුස්ලිම් අය කියලා පල්ලියේ ආගම අදහපු අයට තුවක්කුවෙන් වෙඩි තියලා පල්ලිය කඩාදාලා මිනිසුන්ට තුවාල තමා. හැබැයි ජීවිත අහිමි වෙලා තිබුණෙ නැහැ.

தமிழ் என்டா ஒரு வெறுப்பு மாதிரி நம்மள இருக்க இடமில்லாம அழிச்சிட்டாங்களே என்ற கவலை இருந்தது. திரும்பவும் முஸ்லீம் ஆட்கள் அவங்களுக்கு அழிச்சதால கொஞ்சம் சந்தோசமாக இருந்திச்சி. நம்மள அழிச்சதற்கு அவங்களுக்கும் அழிச்சிட்டாங்க என்ற சந்தோசம் இருந்திச்சி இப்ப எந்தப் பிரச்சனையும் இல்ல வீரமுனையில இரண்டு பேர சுட்டுட்டாங்க. அவங்கள முஸ்லீம் ஆட்கள்தான் சுட்டிட்டாங்க என்று சொல்லி பள்ளியில் தொழுத ஆட்களுக்கெல்லாம் துவக்கால சுட்டு பள்ளிய உடைச்சிட்டு ஆட்களுக்கு காயம்தான். உயிர் போற அளவுக்கு பெரிசா பாதிப்பில்ல.

When a child is missing, the mother and the child will suffer. That kind of situation shouldn’t happen again. As we suffered our children shouldn’t. They have to study and progress in life. In future, we want to live happily and in harmony without any difference of religion or race. There shouldn’t be any differences between Tamils and Muslims. We should be happy. We pray that this kind of problem wouldn’t arise with the future generation.

නැතිවුණු අය ගැන කියනවා නම්, අම්මා කෙනෙක් දරුවා නැතිව කොයිතරම් දුකක් විඳිනවා ඇත්ද? එහෙම තත්ත්වයක් ඇති වෙන්න දෙන්න හොඳ නැහැ. අපි දුක්වින්දා වාගේ ළමයින්ට දුක්විඳින්න දෙන්න බැහැ. ආගම් භේදයකින් තොරව සමගියෙන් ජීවත්වෙන්න ඕන. දැන් තිබෙන විදියට ඉදිරි අනාගතයේදීත් ජාතී ආගමි භේදයක් නැතිව සමගියෙන් සතුටින් ඉන්න ඕන කියලා බලාපොරොත්තු වෙනවා. මුස්ලිම් දෙමළ භේදයක් නැතිව සමගියෙන් සතුටින් ඉන්න ඕන. එහෙම කලබලයක් ඇති වෙන්න ඉඩදෙන්න හොඳ නැහැ කියලා දැන් ඉන්න පරම්පරාවට ප‍්‍රාර්ථනා කරමින් ඉන්නවා.

காணாமல் போனதென்டா ஒரு தாய் பிள்ளை இல்லாமல் எவ்வளவு பாதிக்கப்படும். அப்படி ஒரு நிலம வரக்கூடாது. நாஙக கஸ்டப்பட்ட மாதிரி பிள்ளைகள் கஸடப்படக் கூடாது. படிச்சு முன்னேற வேண்டும். மத வேறுபாடு இல்லாமல் ஒற்றுமையாக இருக்க வேண்டும் இப்ப இருக்கிறமாதிரி எதிர்காலத்திலும் இனமத வேறுபாடின்றி ஒற்றுமையாக சந்தோசமாக இருக்கோணும் என்று எதிர்பார்க்கின்றோம். முஸ்லீம் தமிழ் வேறுபாடுகள் இல்லாமல் ஒற்றுமையாக சந்தோசமாக இருக்க வேணும் அப்படி ஒரு பிரச்சனை வரப்படாது என்று இப்ப இருக்கிற தலைமுறைக்கு நேர்ந்து கொண்டு இருக்கிறம்